Trekking Mount Everest BC dag 4 - 5 - 6

Vrijdag 21 februari 2014

Dag 4 van de trekking! Vandaag weer 800 meter stijgen, wat eigenlijk best heel veel is. We hebben natuurlijk wel een acclimatisatiedag gehad, maar nu gaan we over de 4000 meter wat ook betekend minder zuurstof en sneller kloppend hart.
Maar first things first, ontbijt! K ben met Rob naar de bakker gegaan waar we gisteren geweest zijn, een lekkerder ontbijtje dan die pap of 8 cm pannenkoek. Lekker groot broodje met Nak kaas (das de vrouwelijke vorm van de yak, en das een mega grote koe met lang haar. En erg lekker :p). De helft was genoeg voor ontbijt, kijk nu al uit naar de lunch!

Om 8.00 uur vertrekken we, eerste half uur weer vol klimmen via ongelijke trappen. Slowly slowly is het motto, en ik loop weer lekker in m'n eigen tempo. Daarna 1.5 uur soort van gelijke hoogte, wat wel lekker is om ff in te komen voor vandaag. Even korte theepauze, snickers naar binnen gewerkt en weer door. Seriously, k heb nog niet eerder zoveel snickers en Marsen gegeten als hier! Geniale energiebron though ;)
Nog eens 2 uur gelopen, alleen maar stijgen dus dat hakte er wel lekker in. Maar wat een mooie uitzichten, te awesome gewoon en je kan foto's blijven maken.
Ohja, nog even een domper, lichtelijke uitgedrukt: iemand heeft gisteren aan m'n camera gezeten terwijl die Ali illegalie lag op te laden (alles kost hier geld, van pleepapier tot stroom), en toen k een paar uur later dacht dattie wel vol zou zitten bleek het stekkertje volledig omgebogen te zijn en werkt het dus niet meer. Oftewel, k kan m'n camera niet meer opladen. Hoe KUT is dat echt. Nou heeft een van m'n reisgenoten ook een Sony camera met precies dezelfde stekker, dus kan ik die gebruiken. Maar echt wat een timing, dag 4 vd 17.
Lunch op 4200 meter hoogte, en is dus een tomatensoepje geworden met een lekker broodje kaas ;-) lovely. Toen werd het al bewolkter en verdween de zon al af en toe maar was nog goed te doen.
Na de lunch een uur lang alleen maar dalen, alleen maar trappen naar beneden. Dat voelt dan zoooo zonde als je bedenkt wat je al gelopen hebt en dat je op 4200 mtr moet slapen! We dalen ruim 600 meter wat we daarna ook weer naar boven moeten klimmen, terwijl het weer ondertussen echt aan het veranderen is. Het wordt kouder, begint harder te waaien en je ziet de omgeving veranderen: we gaan de boomgrens over, bevroren waterstromen wat echt tot de mooiste foto's leidt en sneeuw dat blijft liggen en zo te zien al weken, Miss al maanden geen zonlicht gezien heeft.
De laatste 3-4 uur lopen tot de volgende lodge zijn op zich goed te doen, het loopt een stuk lekkerder dan twee dagen terug toen we ook 800 mtr moesten stijgen. En net als die dag kom je weer op zo'n punt dat je voeten eigenlijk niet meer verder willen, dat je je ademhaling steeds meer gaat voelen en je hart tekeer gaat. De zon is inmiddels volledig verdwenen en we lopen compleet in de wolken, voor het eerst wordt het koud. Maar na nog eens 17 bochten, 4 trappen en linksom langs 2 stupa's zien we in de verte de lodge van vandaag liggen. Finally!
Bhim heeft verteld dat het na Namchee allemaal wat meer basic zou worden. Laat ik het primitief noemen :p Natuurlijk wederom allemaal houten ubergehorige kamertjes, een matrasje van 10 cm op een houten plank met 4 pootjes, en een spaarlamp. En de grap van de dag: alles werkt daar op zonne-energie. Kan jij je de zon herinneren na de lunch? Nope, me neither, wat dus neerkomt op geen stroom, dus geen licht. Aparte gewaarwording kan k je zeggen, met hoofdlampjes op je tas uitpakken in een hok waar het rond het vriespunt is. Om het maar niet te hebben over naar de 'wc' gaan (gat in de grond).
Bij het openen van m'n toilettas zakt de moed me een btje in de schoenen, een grote bende door een shampoo explosie. Dat kan gebeuren natuurlijk, maar in m'n deobus zitten echt belachelijk grote deuken en m'n borstel is in 3 stukken gebroken. Ziet er eerder naar uit dat de drager op z'n plaat gegaan is of met m'n tas gesmeten heeft. Twijfel of k het tegen Bhim moet zeggen, maar uiteindelijk wel gedaan. Ik was al een halve pleerol verder en nog steeds zat alles onder, en er is nergens iets van (warm) water, en aangezien alles hier geld kost is m'n (enige) zachte pleerol van thuis me meer waard dan m'n toilettas schoon te maken ;)
Van Bhim krijg ik dus zijn rol, jmmr joh ;), en zo goed en kwaad als het gaat maak ik de bende schoon. Op een ijskoude gang, in het donker, met een lampje op m'n hoofd. Lach maar ;)
Na deze freezing experience heb k lkkr m'n PJ aangedaan en ben daarna met ondertussen blauw wordende vingers in de gezamenlijke ruimte gaan zitten waar de houtkachel eindelijk aangegaan is. Me love heat!
Daar ook gegeten, wederom een pastabord gedeeld met Rob (neenee, Nothing going on there) wat geld scheelt aangezien alles duurder wordt met iedere meter die je stijgt, maar een bord krijg je echt niet weg in je eentje. Nog een lemon ginger theetje erachter aan en om 20.00 uur naar bed hahaha!
Belachelijk vroeg, maar zo lekker. K heb nog een extra deken gescoord, er waren er nog maar 4 over voor de hele groep, maar kwam over als een goedmakertje van Bhim. Die heb ik natuurlijk geaccepteerd ;) hopelijk weer een warm nachtje, dan hou je het het langste vol!
Ohja, k had 2 platte massagestenen meegenomen van thuis, die kunnen dan opwarmen op de houtkachel en dan zo m'n slaapzak in. Strax voor het eerst proberen, maar heb zo'n vermoeden dat dat wel wil met -13 buiten oftewel binnen. Bibberbibber 8-0

Slaap lekker en geniet van jullie bloody hot showers!
Kusje,
Charlie

Zaterdag 22 februari 2014

Nou, dat was me weer een warm nachtje wel! Die stenen in m'n slaapzak, thermolaag, poezenPJ, een geheim ingrediënt ;) en extra deken hebben me wederom door de nacht gekregen. Wel wat vaker waker geweest om naar lucht te happen, maar er is al aanzienlijk minder zuurstof in de lucht hier en m'n hart gaat sneller.
Vandaag vroeg wakker en zin om fris en fruitiger dan de afgelopen dagen te beginnen, dus lang leve de wegwerpwashandjes! Tis freezing, tegen vriespunt in het slaaphok. Er is alleen naast de 'wcs' een tonnetje met water, dus daar moet het dan maar gaan gebeuren, tussen de piesende mensen, sherpa's en openstaande deuren (?!). Met dat Annelies en ik daar naartoe lopen (we sliepen ah einde vd gang) zien we Jaap staan, you know de soort van wederhelft van Annelies, totally naked op een vest aan na. Das een goed begin om je dag ubermelig en als een stel bakvissen de beginnen kan k je zeggen. Geloof dat we meteen de hele gang wakker gelachen hebben, maar 't was echt te grappig.
Maar goed, 2 min later staan we er zelf in onze BH in de freezing Cold ons op te frissen, so what the heck! Kan je zeggen dat je grenzen aardig vervagen, zeker als je al een paar dagen niet gedoucht hebt. Annelies en ik zijn nog steeds in een te melige bui dat we uiteindelijk ook zo naar buiten rennen, de sneeuw in. Ohja, het heeft gesneeuwd vannacht :p bijzaak hahaha. Geniale foto gemaakt van ons die hard moment in BH in de sneeuw hahaha (op aanvraag beschikbaar :p)

Ingepakt, ontbeten met een pannenkoek die me nu al m'n strot uitkomen, en kop...lemon thee! Tis hier een stuk kouder en alles is wit van de sneeuw, dus bepakt en bezakt met diverse lagen kleding, muts en handschoenen vertrekken we om weer 300 meter te stijgen, naar ongeveer 4450 meter hoogte.
Tis een prachtige tocht over smalle paadjes langs diepe ravijnen, maar we zitten nog steeds in een wolk en zien geen hand voor ogen. Daarnaast is het gaan motsneeuwen waar je uiteindelijk toch best wel nat en koud van wordt, en k heb m'n jas in m'n grote tas gedaan. Blond.
Anyhow, tis een prachtige wandeling waar we een uur alleen maar klimmen en daarna van alles wat voor 2-2.5 uur, waar alles wit is en sprookjesachtig overkomt. En zo loop je ook plots tussen een mega kudde yaks, van kleintjes tot huges ones met grote bellen. Het werkt echt zenmakend, knerpende sneeuw onder je voeten, vallende sneeuw op je vest, klingelende bellen van de yaks en geen hand voor ogen kunnen zien.
Tis ook wel weer uitputtend, langzaam lopen en klimmen, door de sneeuw en je hart tekeer horen gaan, diep adem halen maar weten dat je 1.5 teug moet nemen wil je genoeg zuurstof binnenkrijgen wat je gewend bent. Maar k geniet ervan, het uitputtende en alternatieve en inmiddels niet meer smakende eten wat ik nog 11 dagen zal moeten eten. Ga je meer van waarderen wat je hebt en...
Had k al verteld dat je door de hoogte gaan ijlen enzo, vergeetachtiger en sentimenteler wordt? Bij deze haha :p

Uiteindelijk komen we aan bij de lodge, had qua kou ed ook niet langer hoeven duren. Ik heb echt zulke trek en heb het zo verschrikkelijk koud dat m'n hum niet te genieten is. Tis nog steeds zwaar bewolkt, geen straaltje zon te zien, en denk vooral niet dat de kachel aangaat als je verkleumd met alles bevroren binnenkomt. Neuh, het liefst pas na het avondeten, want anders kost het teveel. Is wat voor te zeggen, weet ik ook wel, maar het was binnen gewoon freakend freezing! (...hier ben ik wat tekst kwijtgeraakt, komt nog wel!)

Zondag 23 februari 2014

Wederom een goeie nacht, niet koud gehad dus ik klap een btje in m'n handjes ondertussen :) vandaag iets van 300 mtr stijgen naar de 4800 meter. Zal een lekkere klim worden, minder zuurstof en steeds meer richting het uiteindelijke hoogte! We lopen naar Gokyo, waar een hoge berg, de Gokyo Ri á 5370 mtr, naast ligt. Die gaan we dan ook beklimmen, maar nu nog ff niet, eerst daar maar aankomen!

De wandeling is wederom door de sneeuw en het is strak blauw als we weglopen. Ik kan gewoon niet omschrijven hoe mooi en sereen en relaxt het hier is, ookal ga je kapot met iedere 100 meter die je stijgt, soms zelfs al met iedere stap die je zet (vaak tegen het einde vd dag).
We lopen langs 3 meren, waarvan de derde het mooiste zou zijn en knalblauw. Klinkt bijna te mooi om waar te zijn, zo midden in de sneeuw ;)
De tocht is voor mij pittiger dan k dacht met het vooruitzicht 5 uur lopen voor we bij de lodge zijn, dat is inmiddels bijna bestempeld als een relaxte loopdag! Ik kom niet lekker in m'n ritme, blijf malen over dingen en ga ik dingen steeds meer van thuis missen. Daarnaast ligt alles onder een dik pak sneeuw wat K*T loopt, is m'n nek killing me wat doortrekt naar m'n hoofd en heb k het gevoel dat de gids en sherpa die achter mij lopen het mega irritant vinden dat k 9 vd 10 x achteraan loop. Klinkt als een gezellig dagje hè?
De eerste 2 meren zijn compleet bevroren, op een wak na waar hele mooie eenden zwemmen. Uiteindelijk bij het 3e meer aangekomen ligt deze, hoe kan het ook anders, volledig dichtgevroren met een dik pak sneeuw erop. Beeeetje jammer zeg maar, maar wat wil je in de winter ;)
Aan het meer ligt ook de lodge waar we 2 nachten zullen slapen, en waar we na 4 uur lopen al aankomen. Tis al de zoveelste keer dat we een uur, soms nog meer, eerder aankomen dan wat ervoor gepland staat. Btje irritant is het soms wel, want je kan niet lopen en van de omgeving genieten tegelijk, dan ga je keihard op je plaat nl, en zoals k net al schreef gaat iedereen mee in het redelijk hoge tempo van een aantal betweters die echt overal een wedstrijd van maken.
Anyhow, we komen aan en bestellen meteen lunch waar k wel aan toe ben. Het is verder wel echt een prachtige zonnige dag met nog steeds een strak blauwe lucht, dus binnen is het lekker soezen achter het raam. Lunch is een goed met noodle gevulde tomatensoep, waar de nodige tabasco ingegooid is. Soms verbaas je je echt wat er wel en niet te vinden is op een berg in de middle of nowhere: hier staat de tabasco gewoon op tafel, maar denk niet dat er ergens een wastafel te vinden is om bv je handen te wassen nadat je naar de wc geweest bent (lang leven de 99,9% bacteriedodende handzeep en sneeuw) of om je tanden te poetsen of je porem te wassen oid. Blij met m'n snoetenpoetsers joh ;)
Na de soep begint m'n hoofd een btje te bonken, wat binnen de kortste keren voelt alsof er iemand op een drumstel in m'n kop zit. Zo erg heb k het nog niet eerder meegemaakt, en het kloterige is dat het de pijn in m'n nek erin meetrekt. Niet lang daarna word k ook misselijk. Dat zijn al 2 vd 5 symptomen van hoogteziekte in 10 min tijd.
Ik ben naar de kamer gegaan waar ik uiteindelijk in janken uitbarst, niet te harden die pijn en natuurlijk het malen en missen erin gemixt. Annelies is te schattig, kroelt me en k besluit uiteindelijk om toch die medicijnen te gaan gebruiken die je sneller aan de hoogte laten wennen, waar op Mark na iedereen al mee begonnen is. Ze werken na 2 uur en langzaam voel k de hoofdpijn wegtrekken. Doe mij maar 3 doosjes ;) nee geintje, tis een kuur van 3 dgn, 2 per dag. M'n misselijkheid zakt ook weg al heb k niet veel trek. Deel uiteindelijk weer met Rob een bord fried Rice and veg, wat me ondertussen echt gestolen kan worden. En Rob ook trouwens, hahaha, we zijn het er wel over eens dat het eten gewoon...ruk is. Nu al een week zonder vlees hakt er ook in, kom maar op met die hamburgers! (Verwende westerlingen, i know) net als het soort van missen van bereik in de bergen, k wilde zo graag ff bellen toen k er vanmiddag doorheen zat. En Rob z'n vrouw en 2 kids weer ff een berichtje sturen dat alles ok gaat. Nogmaals, stomme verwende Nederlanders ;) ergens is het ook wel lekker nl.
Maar goed, zon is ondertussen weer weg en het begint weer te vriezen. Freaking freezing. Hoera voor het bestaan van de zon :) na het eten gaat er ook niks meer in de kachel zodat je bijna wel gedwongen wordt naar bed te gaan. Paar potjes kakkerlakkensalade gedaan, voor het eerst, met z'n 4e wat echt te grappig was. Dan zie je dat die hoogte toch meer doet dan je doorhebt!
Tanden poetsen, warme PJ aan en naar bed! Morgen voor de eerste x klimmen naar 5370 mtr, zeer zeer benieuwd hoe dat gaat bevallen...

Miss you,
x Charlie