Evita, Chubby & Justice

Vrijdag 4 sept 2015

Buenos Aires Baby!!
Eindelijk een goeie nacht slaap gehad, en als ik om 9:30 uur wakker word heb k ook meteen zin om de hort op te gaan. So much to do in so little time!
Ontbijten in hostel, witte broodjes en megazoete cornflakes. Dan ben k ook wel weer zo Nederlands dat k m'n volkoren iets 'mis', dus strax ff een supermarktje zoeken die dat aan kan vullen ;)
BA is echt een Megastad die je kan onderverdelen in een aantal wijken/gebieden. Ik zit in de leukste zoals k al zei ;) maar ben nieuwsgierig naar de rest, en aangezien ik alleen vandaag nog maar hier ben (en dan pas weer als k terug ga) wil ik zoveel mogelijk zien.
Niet ver bij mij vandaan, 20-30 min lopen, is de begraafplaats waar Evita begraven ligt. Evita Peron, ookwel Evita Duarte-Peron. Gaat er al een belletje rinkelen, film die je gezien hebt, wellicht de musical?
Eigenlijk is er niets Argentijnser, afgezien van tango, wijn en steak, wat je kan en eigenlijk moet doen in BA. M'n roomies verklaren me voor gek dat k ga lopen, maar hoe kan je meer een stad door je aderen laten vloeien dan je eraan bloot te geven? Dus dat.
Met een half uurtje ben ik er en hoewel ik er, helaas, de laatste tijd regelmatig te vinden ben (denk heel vaak aan je Oop :) ) is dit geenszins te vergelijken met onze plaatsen. Ieder graf is eigenlijk geen graf maar een (mini) mausoleum. Allemaal, stuk voor stuk. Kruizen, engelen, beelden, de een nog hysterischer dan de ander. En hoewel het nogal kitscherig overkomt, intrigeert het me ook wel een btje en blijf ik toch bij iedere hoek die ik voorbij loop nieuwsgierig naar wat ik in het volgende 'straatje' zal aantreffen. Het is eigenlijk 'The city of death' zoals een van m'n roomies het noemde, maar ik vind het zeer bijzonder hoe de Argentijnen hier omgaan met hun geliefden.

Het graf van Evita is eenvoudig te noemen, zwart met neppe en echte bloemen en zichtbaar geëmotioneerde mensen eromheen. Impressive.
Na dit back-to-earth-momentje heb ik trek gekregen en haal ik een dikke maaltijdsalade (Ok, ok, bij de McD bij gebrek aan een supermarkt in de buurt, maar alsnog keigezond toch :P) en eet ik in het parkje ernaast in het zonnetje. Lovely.
Daarna lekker verder wezen struinen door de ontelbare straatjes. De mannen hier...oh my. Ik was van tevoren erg benieuwd naar de energie van Argentinië, als in hoe ze ( Argentijnen in algemeen) reageren op blank, tourist, backpacker, bijv in vergelijking met India waar ik de sfeer qua mannen erg intimiderend en niet relaxt vond. Nou is Argentinië echt niet te vergelijken, know, maar k ben dan toch ook maar gewoon een chick die alleen op reis is. Maar het is een hele fijne energie, al vanaf het moment dat ik het vliegveld afkwam. En de mannen...oh my indeed. Ze spreken allemaal geen woord Engels, maar ze kijken je aan met zo'n blik waar je spontaan van gaat giechelen als een 15jarige bakvis en proberen je ziel binnen te dringen zodat je nergens anders meer aan kan denken. In combi komt er een waterval van Spaanse, ongetwijfeld hele vlijende, woorden wat te allen tijde afgesloten wordt met I LOVE YOU, zodat het standpunt iig duidelijk is. Hihihi hihihi...blush... Ahum. Ennnn door.
Geniaal goeie ijskoffie gedronken in een lokaal cafeetje waar k m'n blog bijgewerkt hebt, vervolgens verder gelopen richting het buurtje waar k gisteren zo halsoverkop weggegaan ben gisteren, maar nu via de andere kant waar ze nog meer en nog leukere winkeltjes hebben. Tis maar goed dat k een backpack heb (of eigenlijk dus niet...) Ik had een leuk restaurantje opgezocht in de LP maar bij aankomst heeft een gemiddelde schoolkantine meer sfeer, dus loop k voorbij. Ik kom uiteindelijk uit bij een lokaal café/barding waar ik gisteren ook langsgelopen ben en knus uitziet. Kom maar door met die steak & vinos!

Wijn en vleesch smaken goed terwijl ik een boek lees op aanraden van m'n sis, Modern Romance. Te waar, te confronterend en echt te grappig, zo grappig dat k hardop moet heb zitten lachen als k zo nu en dan de blikken om mee heen vang. Erg fijne combi, lezen, eten en genieten.
Terug in het hostel heb k even een helder moment en kom k erachter dat de dude aan de balie me vanmiddag $50,- teveel heeft laten betalen voor m'n busticket (166 ipv 116). Oprecht foutje, hij zou het laten storneren door z'n baas en dan moest ik de volgende ochtend bij het uitchecken even opnieuw betalen. Okido :)
Tas inpakken, wekker zetten, goeie nacht appen. Morgen om 12.00 met de bus naar Puerto Madryn, uurtje of 20 ;-) Klaar voor het echte avontuur. Zucht :)

Kusjekroel
X C

Zaterdag 5 sept 2015

Lang geleden dat ik wakker ben geworden van een wekker, maar wederom lkkr geslapen op 2 onderbrekingen van een belachelijk rumoerige groep mensen. God k voel me oud af en toe als de gedachte door m'n hoofd gaat 'dat k dat nooit gedaan zou hebben wetende dat er allang mensen sliepen'. Hmhm. K zal je de verhalen die het tegendeel bewijzen besparen.
Anyhow, ontbijtje en dan bepakt en bezakt loop k door de kleurrijke gangen van dit geniale hostel. Uitchecken, toch nog ff wat foto's maken en nogmaals de dude achter de balie of k niet een taxi wil naar het busstation. Neuh joh, zonde van m'n geld, tis maar een half uurtje lopen!

...i wish. Dit is zo'n achterafmomentje dat ik met alle liefde die paar rotte peso's had uitgegeven voor een taxi. Het is een groot deel dezelfde richting als wat k gisteren liep, alleen had k toen geen 14 kg op mn rug hangen en 4? op mn buik. Na drie blokken gelopen te hebben kon ik toch wel gruwelijk goed merken dat k al maanden niet gesport heb en m'n conditie die ik enigszins had toen ik naar Everest Basecamp liep daar ook is achtergebleven. Ik was kapot. Ik had zweet zitten op plekken waar je echt geen zweet wil hebben en iedere stap die ik zette ging langzamer. Ka-pot. Hijg. Puf. Helpt het ook zeker niet mee dat de zon vol in m'n porum scheen, maar zal verder geen excuses verzinnen aangezien het maar een graad of 15 was.
Kom ik uiteindelijk aan op wat volgens het kaart het busstation moest zijn, geen bus te zien. Alleen maar treinen, en niet eens personentreinen maar goederenmeuk. En nergens een ingang of brug of tunnel om aan de andere kant te komen (busstation ligt achter het treinstation). Dan maar eromheen? Tuurlijk loop k de verkeerde kant op en begin m ook wel een btje te knijpen aangezien ik half 11 wegging en toch wel 'iets' langer onderweg ben dan de planning was.
Uiteindelijk met hulp van de nieuwe generatie die enigszins een heul klein beetje Engels spreken (en zelfs een van hen me met de bus naar het station wil brengen maar ik m'n 'nooo thnx, ill walk!' afwijking nog steeds niet afgeleerd heb) kom ik om kwart voor 12 aan. Geen bus te bekennen en ook niet op het scherm te vinden. En bien sur geen gladiool die met iets meer kan vertellen, want bij het woord English? kijken ze je aan alsof je van Jupiter komt. Tegen 12 doemt daar ineens een grote Oranje Don Otto bus op, BAM. En nu zitten en 20 uur je mond houden. Wat een rust :)

De eerste 6 uur vliegen echt voorbij. Na een uurtje rijden, filerijden en een lunch die in de bus uitgedeeld wordt (witte boterhammen met zonder korstjes ;) ) val ik in slaap en word tegen een uur of 15 weer wakker. Erg fijn powernapje en met dat ik naar buiten kijk zie ik het landschap veranderen. Dit is wat is zo heerlijk vind aan met een lokale bus door een onbekend land rijden. Muziekje aan en naar buiten kijken. Een grote lange weg tot in het oneindige voor je en groene (gras)velden om je heen met hier en daar een bosje en wat bomen. Wijds, geen huizen of boerderijen te bekennen, en zo nu en dan een grote groep zwarte koeien. Even verderop wilde paarden in volle galop. Terwijl het zonnetje de kleuren van de lucht en al het groen blijft veranderen terwijl ze langzaam zakt, dwalen m'n gedachten af.
Ik. Denker. Doen. Eigenwijs. Klein beetje maar. Mezelf altijd in onmogelijke, eigenlijk niet op te lossen situaties weten te manoeuvreren waarbij mijn hart zich voor een stukje gevuld heeft met oprechte liefde en tegelijkertijd onbeantwoord verlangen en pure eenzaamheid. Ik. Familie. Je kan niet met. En niet zonder. Iets in die trant. Nooit verwacht dat ik me daar zo stuurloos in zou voelen. Onbegrip. Wederzijds. Dan doe ik het wel alleen. Of niet. Iets in die trant. Ik. Hij. Connectie. Passie. Begrip. Onbegrip. Toekomst?

Inmiddels 12 uur verder, middernacht. De tweede stop, en ik ga er even uit om m'n benen te strekken. Staan een zooi mensen buiten die ook nog met deze bus meemoeten. Gezelligheid.
Met een flesje koude Sprite stap ik de bus weer in, trappetje naar boven en k blijf verbaasd staan. Crap, k ben in de verkeerde bus gestapt. Seriously Chick, hoe blond ben je. Dus k weer naar buiten, maar blijf verward aangezien mijn chauffeur wel bij deze bus staat en als k buiten kom er geen andere bus te vinden is. What the freggels is dit nou weer. Nog een x naar boven, en herken ik alsnog die vrouw met der dochtertje en zie ik mijn oranje nekkussen op een stoel liggen, de lege stoel naast mijn plek waar de afgelopen 12h niemand naast zat. Nadruk op zat ja, want nu zit er een dikke Argentijnse pad op MIJN plek. Correctie, op mijn plek en de helft van de stoel ernaast. Als ik naast die stoel ga staan en hem vragend aankijk, begintie een partij te tetteren en geeft hij met z'n voet een zet tegen m'n tasje boodschappen die onder zijn/mijn stoel lagen. Tryin' to stay calm en met m'n allergoedste Spaans (lees: Engels) probeer ik duidelijk te maken dat dat mijn plek is, heb zelfs ter ondersteuning m'n ticket erbij gepakt (niet dat ik daar heel veel wijzer van wordt, Spaans en nergens iets te vinden wat op een stoelnr lijkt maar heb gezien welke plek de dude in het hostel aanklikte. MIJN STOEL.) Zal hem allemaal worst wezen, de tweede chauffeur die erbij is komen staan ook. Allemaal staan ze tegen me aan te blaten in het Spaans en ik begin het zat te worden. Moet ik GodGloeiende ook nog naast hem zitten, of eigenlijk gebruikte hij mij als hangkussen, bij gebrek aan lege stoelen.
Wellicht heb je wel eens kennis gemaakt met m'n zondagse gezicht? Laten we het erop houden dat het zondagmorgen uur of 4 was en dat ik mega trek had. Driedubbelinhetkwadraat donderhoofd. Niet te zuinig, wat had ik er de pest in. Chubby fat pad. I know I know, hijs ook een mens, en misschien hadtie een vader met losse handjes en een moeder die niet van hem hield en is daarom maar vriendjes geworden met fast food & Cal Orie. MAAR DAN ZOUT JE ALSNOG OP VAN MIJN STOEL.
Hij doet er ook weinig aan om niet tegen me aan te zitten, zodat k onderhand op de zijkant van m'n stoel zat om dat wel te voorkomen. En zo dan nog 8 uur zitten? 8 freaking uur?
Dacht het niet. M'n irritatie zet ik om in...girlpower? en k ga het tegenovergestelde doen. Mijn zitplek voor 100% terugclaimen ipv 25%, m'n beenruimte, de plek voor m'n tas, af en toe boze blik z'n kant op om m'n chickpower kracht bij te zetten..whaahhh!! In eerste instantie werkt het niet, en k kan je zeggen dat chubby Mc Chubberson waarschijnlijk nog nooit eerder een Chick van zo dichtbij gezien heeft. Maar als hij doorheeft dat k niet ga toegeven begint hij zich ongemakkelijk te voelen. Z'n megatas die ook voor een deel over mijn benen hangt, staat opeens verticaal bij hem op schoot. Z'n armen doet hij over elkaar, voor zover het past, zodat er iets meer plek is en hij me niet meer aanraakt. Dan doe k m'n oordoppen in met m'n ogenslaapmaskerding, stoel naar achter en slapen (met een zeer zelfvoldane grijns. Maar dat ter zijde)
Ik schrik wakker en alles is zwart, ik zie niks. Er hangt iemand over me heen, en met dat ik als een soort Hulk los wil gaan doe k eerst m'n slaapmaskerding af en kijk recht in de porem van Chubby op een cm of 20 afstand. Had geen sec langer moeten duren, want k was echt in een ninjamood, maar hij keek nogal ongemakkelijk en toen had k door dat hij over me heen aan het klimmen was omdat hij eruit moest/wc/eten? K was echt in diepe slaap voor k wakker werd, dus het ging allemaal niet zo snel qua denken, maar voor ik het wist was hij wel en begon de bus weer te rijden. Is he gone..? K wacht nog een paar minuten, de vrouw aan de andere kant vh pad kijkt gespannen met me mee naar het trapgat. 10..9..8..7..6..5..4..3..2..1.....
Yeah, he's goooooone! K krijg een dikke knipoog van haar en duik weer in m'n eigen stoel. Dus zo justice :D Slaapmodus aan, nog een uur of 6 voor k in Puerto Madryn ben...

Love,
C