Een goed begin is...
Blijf op de hoogte en volg Charlie
04 September 2015 | Argentinië, Buenos Aires
En dan is het weer tijd. Bergschoenen, nieuw deze keer. Backpack, ook nieuw. Diarreepillen, ook ieder jaar weer nieuw hoewel ik ze de afgelopen 8 jr tijdens geen van m'n reizen nodig heb gehad. En ik heb wat ranzige plekken bezocht en twijfelachtige dingen gegeten, dus eigenlijk best noemenswaardig.
Tijd. Nieuwe reis, ander land. Hoofd vol, wat na een paar dagen in die andere wereld bijna niet meer bestaat. Even compleet nergens mee bezig, de geuren en kleuren en cultuur de overhand laten nemen. Even onaantastbaar zijn. Argentinië.
1 september 2015
Inchecken op Schiphol. De meeste van jullie zullen dat inmiddels wel een keer of wat gedaan hebben, alles zelf doen en steeds minder balies. Wellicht heb je ook de eer gehad om naar of via Amerika te vliegen. Das toch na 9/11 wel even iets veranderd en zelfs nu, 14 jaar verder, is de controle echt compleet doorgedraaid. Korte samenvatting met een ongelofelijk eind.
Inchecken, zelf met paspoort in zo'n automaat. Werkt niet bij mij omdat je perse een verblijfadres moet doorgeven in de USA, terwijl ik alleen moet overstappen in Atlanta. In de rij om handmatig door een DeltaAirlinemevrouw m'n tickets te krijgen, tijdje wachten, controle paspoort, krijg m'n tickets en uitleg wat k de volgende x moet invullen voor als k weer naar Argentinië ga. Juist.
Dan in de rij om mijn bagage zelf (!) in te checken. Band loopt vast, ruim 20 min lopen 7 Delta Airlines kippetjes zonder hoofd rond. Opeens doet alles het weer, ik word even van top tot teen bekeken door een vd kippetjes en alsnog naar een balie gestuurd 'want dat was handiger voor m'n backpack'. Hmhm.
Weer controle paspoort, wat vragen. Door de douane, controle paspoort (ok, die is logisch). Doorgestuurd naar de tassencontrole, door de 360 graden bodyscan, schoenen uit, full body fouilleren ook nog, check paspoort en ticket. Duurt lang allemaal, dus eigenlijk moet k meteen door naar de gate: D1. Relaxt, dichtbij! Dacht je. Eerst wederom paspoort en ticketcheck, dan in de rij voor nog een paspoortcheck en een serieuze ondervraging waarom en wat en met wie en eigen tas en waarom en alleen? Seriously, why are you traveling alone?? Oké...ik dacht, nu eindelijk plane in. Niet dus, k krijg een bonnetje in m'n handen geduwd waarop staat dat k naar gate D51! moet. Dus loop daar naartoe, WEER paspoortticketdcontroles. Maar dan eindelijk is die slurf in zicht... En word ik er alsnog uitgeplukt door een mannetje die met een papiertje met onzichtbaar spul over m'n paspoort, phone, handen, tas, inhoud van m'n tas, jas ed gaat, het papiertje dan in een apparaat stopt en piept. 'You can go'. Weeiiirrrdddd.
In het vliegtuig, paar minuten voor het taxiën. 'Ladies and gentlemen, your attention please. We're not sure if the following people already boarded the plane. Mister Hotsikotsi, Madame Toetsifroetsi and mister and misses Thom Walker, if you're already on the plane please contact your attendant.' ...
Seriously? SERIOUSLY? 'Have a safe flight!'
2 sept 2015
Well, I've made it to the other side! Of the ocean, Atlanta. Wederom controles, douane dude die serieus aan me vraagt of ik een AK47 bij me heb als hij ziet dat k naar Argentina ga. Niet? Andere gun dan? Machete? Maar hoe ga ik mezelf dan beschermen?
K ben bijdehand genoeg tegen meneer de uberAmerikaan met al z'n gouden batches, maar voor het eerst krab k toch wel ff tussen m'n dreads. Eikel...
Adam-Atlanta was bijna 10 uur vliegen, 4.5 uur wachten en dan Atlanta-Buenos Aires van meer dan 10 uur. Klein uitputtingsslagje. (Geschreven tijdens het wachten op deze vlucht.)
Als ik de verduistering van het raampje omhoog schuif dringt het rode licht naar binnen. Grote, zwaaiende rode lichten van minimaal 5, maar volgens mij meer, brandweerwagens op enkele meters afstand. Daarachter politie- en vliegveldauto's met zwaaiende oranje en gele lichten. Speels kleurenpalet, mijn kleuren zelfs, maar ik kijk door het raam als een hert in een paar koplampen.
What. The. Freaking. Fcuk.
Drie uur geleden zijn we vertrokken vanaf Atlanta richting Buenos Aires. Ik ben echt gesloopt en met dat het vliegtuig richting de wolken klimt lig ik al in coma. Het is ook wel warm, maar dat doen ze altijd volgens mij als ze willen dat de mensen gaan slapen, dus niks bijzonders.
Na 1.5 uur schrik ik wakker omdat er wat omgeroepen wordt door de piloot. 'Evening, this is your captain speaking. Uhm...a light turned on here, it's the light from the airco. And uhm... This means something is wrong and in this case the airco stopped working. This isn't a problem for now, but....(pause)...uhm...we contacted the airport and they want us to come back to get it fix. So uhm...There is nothing wrong with the plane, just with the airco, and for now that's not a problem but we have to turn around and get back to Atlanta airport. Well uhm, We're uhm...sorry and thank you for your patience.'
Ten eerste is dat een heel hoop uhm voor iemand die gezag moet voeren en uitstralen met zijn stem. Ten tweede, airco is al jaren overrated, who needs it anyway en ten derde: laat me slapen ajb! OK, omkeren is ronduit heel erg vervelend hoewel geen airco me echt niet interesseert maar k heb tijd zat. Back to sleep.
Vier minuten later. Mijn ogen zijn gesloten maar in m'n hoofd komen zelfs de meest roestige radertjes weer tot leven. Omkeren. Maar we zijn al 1.5 uur onderweg! En we hoeven nog maar 8.5 uur...en die airco, lkkr belangrijk!
Tenzij dat ook van toepassing is op de zuurstoftoevoer? Dan is 1.5 uur terug nog heel lang. En wat nou als...of bijvoorbeeld...of als...
Hoewel ik nog nooit bang geweest ben om te vliegen voel ik mijn hartslag omhoog gaan en krijg ik het niet meer voor elkaar om verder te slapen. Ookal is het 'maar' de airco, het is iets wat kapot is gegaan in het vliegtuig tijdens de vlucht. Is de rest dan wel goed genoeg gecheckt? Bonkbonkbonkbonk. Denkdenkdenkdenk. Stop.
Afleiding. Wat is beter dan een Disneyfilm in times of trouble en bij gebrek aan iemand die je ff goed kan kroelen? Het is trouwens wel lekker dat er weer koude lucht door het toestel gaat, was best warm. Maar, met m'n 30 jr, zittend in een terugkerend vliegtuig van Delta Airlines, in m'n hysterische gekleurde trui vol met poezen waar ik al meerdere complimenten over gekregen heb, m'n hoofd vol met dreads, met m'n geniaalst zittende regenboog All Stars word ik wel weer relaxt omdat ik naar Disney kijk. Tja.
Wat een schatje is die Sven toch, en Olaf dan!, en dat liedje is zoo aanstekelijk. Let it goooo, let it gooo, blablageenidwatdetekstishier, the cold never bothered me anyw...en met de klap van de landing die ik (en de rest vh vliegtuig) totaal niet zie aankomen (alle ramen waren nog dicht) word ik van m'n stoel gelanceerd maar door het dragen van m'n gordel nog voordat ik m'n hoofd stoot tegen de bovenkant teruggesmeten in m'n stoel. Voor m'n gevoel zwalkt het vliegtuig als een dronken tor over de landingsbaan. Hartslag 300, Frozen is verdwenen en versuft kijk ik om me heen. 'Of we allemaal willen blijven zitten en rustig doen. Uhm. En ze houden ons op de hoogte.'
Dan schuif ik als enige de verduistering van mijn raampje omhoog. Het rode licht sijpelt naar binnen, de mensen vlak naast mij kijken verbouwereerd waar het vandaan komt. Ondertussen voel ik de druppeltjes zweet over m'n rug glijden terwijl de koude airco in m'n nek blaast.
Kapotte airco. Ik dacht het niet.
(Lang verhaal kort makend: we hebben 20 min in het vliegtuig moeten blijven zitten terwijl buiten alle auto's afdropen. In de tussentijd zijn ze met het probleem, wat het ook mogen zijn, aan de gang gegaan. Vervolgens zijn we terug de gate ingestuurd voor een drankje en broodje, om vervolgens weer het vliegtuig ingestuurd te worden omdat we alsnog zouden vertrekken. Nadat een groot gedeelte zich weer geïnstalleerd had kwam de melding dat de vlucht gecanceld was omdat de crew zich uitgecheckt had (uur of 01:00). Vervolgens een hoop verontwaardigde, moeie mensen die allemaal niet weten wat ze moeten doen. Hotelvouchers waren er maar 40? van voor een paar 100 ma (ik had er geen). Iedereen moet omgeboekt worden, maar dat moet je zelf maar regelen dmv een kaartje waar een telnr en twitteraccount (!) op stond. Resumé, ben met een medereisgenootje met de eerste bus naar het hotel gegaan waar we uiterlijk tegen 04:30 uur alles geregeld hadden, zonder medewerking vh hotel, bellen op eigen kosten en Ohja: om 12:00 je kamer uit want anders. Inmiddels al ruim 28 uur wakker. Tijd om te gaan.)
Mijn intuïtie is best redelijk over het algemeen, dat ik er vaak niks mee doe is een tweede. Een week geleden heb ik een droom gehad dat er iets zou gebeuren tijdens de vlucht. Niet wat, ik weet ook niet meer hoe en waarom, maar wel dat ik me er niet relaxt bij voelde de dag erna. Ik heb het verteld die dag, misschien als test, misschien om het daarmee af te kloppen, misschien om te laten weten dat mocht het gebeuren en het anders afgelopen was ik het al wist.
Ergens beangstigend. Ergens bizar. Ergens heel mooi dat er wellicht toch meer is. But for now, let it go.
Slaap lekker loved ones, I know I will.
X Charlie
Tijd. Nieuwe reis, ander land. Hoofd vol, wat na een paar dagen in die andere wereld bijna niet meer bestaat. Even compleet nergens mee bezig, de geuren en kleuren en cultuur de overhand laten nemen. Even onaantastbaar zijn. Argentinië.
1 september 2015
Inchecken op Schiphol. De meeste van jullie zullen dat inmiddels wel een keer of wat gedaan hebben, alles zelf doen en steeds minder balies. Wellicht heb je ook de eer gehad om naar of via Amerika te vliegen. Das toch na 9/11 wel even iets veranderd en zelfs nu, 14 jaar verder, is de controle echt compleet doorgedraaid. Korte samenvatting met een ongelofelijk eind.
Inchecken, zelf met paspoort in zo'n automaat. Werkt niet bij mij omdat je perse een verblijfadres moet doorgeven in de USA, terwijl ik alleen moet overstappen in Atlanta. In de rij om handmatig door een DeltaAirlinemevrouw m'n tickets te krijgen, tijdje wachten, controle paspoort, krijg m'n tickets en uitleg wat k de volgende x moet invullen voor als k weer naar Argentinië ga. Juist.
Dan in de rij om mijn bagage zelf (!) in te checken. Band loopt vast, ruim 20 min lopen 7 Delta Airlines kippetjes zonder hoofd rond. Opeens doet alles het weer, ik word even van top tot teen bekeken door een vd kippetjes en alsnog naar een balie gestuurd 'want dat was handiger voor m'n backpack'. Hmhm.
Weer controle paspoort, wat vragen. Door de douane, controle paspoort (ok, die is logisch). Doorgestuurd naar de tassencontrole, door de 360 graden bodyscan, schoenen uit, full body fouilleren ook nog, check paspoort en ticket. Duurt lang allemaal, dus eigenlijk moet k meteen door naar de gate: D1. Relaxt, dichtbij! Dacht je. Eerst wederom paspoort en ticketcheck, dan in de rij voor nog een paspoortcheck en een serieuze ondervraging waarom en wat en met wie en eigen tas en waarom en alleen? Seriously, why are you traveling alone?? Oké...ik dacht, nu eindelijk plane in. Niet dus, k krijg een bonnetje in m'n handen geduwd waarop staat dat k naar gate D51! moet. Dus loop daar naartoe, WEER paspoortticketdcontroles. Maar dan eindelijk is die slurf in zicht... En word ik er alsnog uitgeplukt door een mannetje die met een papiertje met onzichtbaar spul over m'n paspoort, phone, handen, tas, inhoud van m'n tas, jas ed gaat, het papiertje dan in een apparaat stopt en piept. 'You can go'. Weeiiirrrdddd.
In het vliegtuig, paar minuten voor het taxiën. 'Ladies and gentlemen, your attention please. We're not sure if the following people already boarded the plane. Mister Hotsikotsi, Madame Toetsifroetsi and mister and misses Thom Walker, if you're already on the plane please contact your attendant.' ...
Seriously? SERIOUSLY? 'Have a safe flight!'
2 sept 2015
Well, I've made it to the other side! Of the ocean, Atlanta. Wederom controles, douane dude die serieus aan me vraagt of ik een AK47 bij me heb als hij ziet dat k naar Argentina ga. Niet? Andere gun dan? Machete? Maar hoe ga ik mezelf dan beschermen?
K ben bijdehand genoeg tegen meneer de uberAmerikaan met al z'n gouden batches, maar voor het eerst krab k toch wel ff tussen m'n dreads. Eikel...
Adam-Atlanta was bijna 10 uur vliegen, 4.5 uur wachten en dan Atlanta-Buenos Aires van meer dan 10 uur. Klein uitputtingsslagje. (Geschreven tijdens het wachten op deze vlucht.)
Als ik de verduistering van het raampje omhoog schuif dringt het rode licht naar binnen. Grote, zwaaiende rode lichten van minimaal 5, maar volgens mij meer, brandweerwagens op enkele meters afstand. Daarachter politie- en vliegveldauto's met zwaaiende oranje en gele lichten. Speels kleurenpalet, mijn kleuren zelfs, maar ik kijk door het raam als een hert in een paar koplampen.
What. The. Freaking. Fcuk.
Drie uur geleden zijn we vertrokken vanaf Atlanta richting Buenos Aires. Ik ben echt gesloopt en met dat het vliegtuig richting de wolken klimt lig ik al in coma. Het is ook wel warm, maar dat doen ze altijd volgens mij als ze willen dat de mensen gaan slapen, dus niks bijzonders.
Na 1.5 uur schrik ik wakker omdat er wat omgeroepen wordt door de piloot. 'Evening, this is your captain speaking. Uhm...a light turned on here, it's the light from the airco. And uhm... This means something is wrong and in this case the airco stopped working. This isn't a problem for now, but....(pause)...uhm...we contacted the airport and they want us to come back to get it fix. So uhm...There is nothing wrong with the plane, just with the airco, and for now that's not a problem but we have to turn around and get back to Atlanta airport. Well uhm, We're uhm...sorry and thank you for your patience.'
Ten eerste is dat een heel hoop uhm voor iemand die gezag moet voeren en uitstralen met zijn stem. Ten tweede, airco is al jaren overrated, who needs it anyway en ten derde: laat me slapen ajb! OK, omkeren is ronduit heel erg vervelend hoewel geen airco me echt niet interesseert maar k heb tijd zat. Back to sleep.
Vier minuten later. Mijn ogen zijn gesloten maar in m'n hoofd komen zelfs de meest roestige radertjes weer tot leven. Omkeren. Maar we zijn al 1.5 uur onderweg! En we hoeven nog maar 8.5 uur...en die airco, lkkr belangrijk!
Tenzij dat ook van toepassing is op de zuurstoftoevoer? Dan is 1.5 uur terug nog heel lang. En wat nou als...of bijvoorbeeld...of als...
Hoewel ik nog nooit bang geweest ben om te vliegen voel ik mijn hartslag omhoog gaan en krijg ik het niet meer voor elkaar om verder te slapen. Ookal is het 'maar' de airco, het is iets wat kapot is gegaan in het vliegtuig tijdens de vlucht. Is de rest dan wel goed genoeg gecheckt? Bonkbonkbonkbonk. Denkdenkdenkdenk. Stop.
Afleiding. Wat is beter dan een Disneyfilm in times of trouble en bij gebrek aan iemand die je ff goed kan kroelen? Het is trouwens wel lekker dat er weer koude lucht door het toestel gaat, was best warm. Maar, met m'n 30 jr, zittend in een terugkerend vliegtuig van Delta Airlines, in m'n hysterische gekleurde trui vol met poezen waar ik al meerdere complimenten over gekregen heb, m'n hoofd vol met dreads, met m'n geniaalst zittende regenboog All Stars word ik wel weer relaxt omdat ik naar Disney kijk. Tja.
Wat een schatje is die Sven toch, en Olaf dan!, en dat liedje is zoo aanstekelijk. Let it goooo, let it gooo, blablageenidwatdetekstishier, the cold never bothered me anyw...en met de klap van de landing die ik (en de rest vh vliegtuig) totaal niet zie aankomen (alle ramen waren nog dicht) word ik van m'n stoel gelanceerd maar door het dragen van m'n gordel nog voordat ik m'n hoofd stoot tegen de bovenkant teruggesmeten in m'n stoel. Voor m'n gevoel zwalkt het vliegtuig als een dronken tor over de landingsbaan. Hartslag 300, Frozen is verdwenen en versuft kijk ik om me heen. 'Of we allemaal willen blijven zitten en rustig doen. Uhm. En ze houden ons op de hoogte.'
Dan schuif ik als enige de verduistering van mijn raampje omhoog. Het rode licht sijpelt naar binnen, de mensen vlak naast mij kijken verbouwereerd waar het vandaan komt. Ondertussen voel ik de druppeltjes zweet over m'n rug glijden terwijl de koude airco in m'n nek blaast.
Kapotte airco. Ik dacht het niet.
(Lang verhaal kort makend: we hebben 20 min in het vliegtuig moeten blijven zitten terwijl buiten alle auto's afdropen. In de tussentijd zijn ze met het probleem, wat het ook mogen zijn, aan de gang gegaan. Vervolgens zijn we terug de gate ingestuurd voor een drankje en broodje, om vervolgens weer het vliegtuig ingestuurd te worden omdat we alsnog zouden vertrekken. Nadat een groot gedeelte zich weer geïnstalleerd had kwam de melding dat de vlucht gecanceld was omdat de crew zich uitgecheckt had (uur of 01:00). Vervolgens een hoop verontwaardigde, moeie mensen die allemaal niet weten wat ze moeten doen. Hotelvouchers waren er maar 40? van voor een paar 100 ma (ik had er geen). Iedereen moet omgeboekt worden, maar dat moet je zelf maar regelen dmv een kaartje waar een telnr en twitteraccount (!) op stond. Resumé, ben met een medereisgenootje met de eerste bus naar het hotel gegaan waar we uiterlijk tegen 04:30 uur alles geregeld hadden, zonder medewerking vh hotel, bellen op eigen kosten en Ohja: om 12:00 je kamer uit want anders. Inmiddels al ruim 28 uur wakker. Tijd om te gaan.)
Mijn intuïtie is best redelijk over het algemeen, dat ik er vaak niks mee doe is een tweede. Een week geleden heb ik een droom gehad dat er iets zou gebeuren tijdens de vlucht. Niet wat, ik weet ook niet meer hoe en waarom, maar wel dat ik me er niet relaxt bij voelde de dag erna. Ik heb het verteld die dag, misschien als test, misschien om het daarmee af te kloppen, misschien om te laten weten dat mocht het gebeuren en het anders afgelopen was ik het al wist.
Ergens beangstigend. Ergens bizar. Ergens heel mooi dat er wellicht toch meer is. But for now, let it go.
Slaap lekker loved ones, I know I will.
X Charlie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
