Dino's, donder & drama

Maandag 7 september 2015

Relaxt om half 10 opgestaan, gedoucht en nog ff ontbeten met die overheerlijke cake. Trelew lig hier maar een uurtje vandaan en ieder half uur ongeveer gaat er wel een bus, dus no rush vandaag.
Ik klets nog even met Deborah die vroeg wat k van de excursie vond de dag ervoor, als er een stelletje binnen komt lopen. Hij: lkkr ruig, goeie stoppelbaard van een paar dagen, backpack op z'n rug en afgetrapte bergschoenen. Zij: gloednieuwe sneakers, haar strak naar achter met minstens 10 liter haarlak, koffer op wieltjes achter haar aan, laagje of 7 poeder, blush, foundation, nette nagels en diep zuchtend. Deborah doet haar verhaal en vraagt of ze een twin (stapelbed) of double (2persbed) willen. 'TWIN', zegt madame, ogen rollend. 'Double.' zegt hij tegelijkertijd. Ik kijk Deborah aan en we denken hetzelfde en lachen allebei gruwelijk hard zonder dat het van ons gezicht af te lezen is. Ze kijken elkaar aan, fluisteren wat en dan zegt zij dat ze eerst nog even bij andere hostels gaan kijken. Mister Ruig is nu degene die met z'n ogen rolt en ziet dan mij zitten op de bank. Hij kijkt van m'n bergschoenen, naar m'n backpack, naar m'n North Face rugzak, naar m'n Lonely Planet en dan met iets van verwondering in z'n ogen naar mij. Ja dude, zo kan het ook, ik hoor het hem denken. Ik geef hem een dikke knipoog en ik krijg een gulle glimlach terug. Geloof dat we elkaar wel begrijpen haha..! Dan vertrekken ze weer, pak ik ook m'n spullen en loop naar het busstation.

Uurtje later sta ik ik Trelew, klein stadje waar niet heel veel te beleven is maar waar wel een geweldig natuur-historisch museum schijnt te staan vol met bijzondere fossielvondsten uit Patagonië (gebied waar ik nu ben) en heul veul dino's. Maak me gek!
Tis hier al een stuk kouder en het zeikt van de koude regen als ik naar m'n hostel loop, wat echt een heel antiek ding blijkt te zijn en waar de prijs voor een bed in een jr tijd verdubbeld is. Damn you inflatie. Dump m'n spullen, check de kaart vd stad en ga meteen naar het museum waar k toch wel een paar uur zoet moet zijn met 1.700 fossielen volgens de LP. Dan ff lkkr eten ergens, slapen en morgen weer verder. Zoiets.
Bij binnenkomst staat er een megagroot, lifesize skelet van een T-rex op de binnenplaats. Ik heb een grijns van hier tot Leiden en weer terug, zo freaking awesome vind ik het. Betaal m'n kaartje en loop naar Rex toe. Hoe serious geniaal awesome (en een btje freaky) zou het zijn als ze nog zouden bestaan? Oh my...nog grotere grijns!
Tis een mooi museum, en met dat k langs alle skeletten en fossielen loop voel k me even heel klein als mens. Wat een immense dieren zijn dat geweest, wat een indrukwekkende koppen.
Ok ok, enough, kan nog uren over dino's praten anders, volgende zaal Please!
Tja, dat dacht ik, maar dit was het dus. Pff, are you kidding me :(
Dus iets meer dan een uur later sta ik weer buiten, is het vroeg en eigenlijk niks meer te zien of te doen in dit gehuchtje. Winkels zijn nog dicht (elke dag tussen 12.00-15.00). Dan bedenk ik me dat ik vast m'n busticket kan halen voor morgen, naar Puerto San Julian waar ze pinguïns hebben :)
Als blijkt dat die bus maar 1x per dag gaat om 17.00 uur, hoef k maar 20 sec na te denken dat ik hier niet langer wil blijven en vanavond al vertrek. Wat ga k hier anders morgen nog doen dan? M'n kamer had k nog niet betaald, dus met een smoesje dat k de verkeerde datum geboekt heb haal k m'n tas en vertrek. Eindelijk eens voordeel dat ze geen Engels spreken, ze snapte er niks van volgens mij haha :p
Ik heb nog 2 uur, dus wil ff wat eten voor k weer een nacht doorbreng in een bus zonder degelijk diner. Een alternatieve Mc wordt het, bij gebrek aan andere restaurantjes die open zijn en ergens kan ik die vette hap ook wel heel erg waarderen. Uurtje later ga ik richting station, heb k nog een grote schoonmaak door een ontploft blikje bitterlemon in een van m'n tassen #zucht, en stap k de bus in. Weer 10 uurtjes in de bus, lkkr slapen, muziekje luisteren en daarna pinguïns! Jeeej :) Zzzzzzzzzz...
Kroelkus voor degene die me missen ;-)
C


Dinsdag 8 september 2015 - RIP Joost Zwagerman

Ej.
EEJ.
HOLA SENORITA!
BlablaikverstaergeenholvanWTFiseraandehandblabla.
Ik schrik me echt helemaal het leplazarus uit een diepe coma. Een van de mannetjes van de bus staat aan me te trekken en ergens uit z'n geratel versta ik 'San Julian'. Ik herhaal het en uit de geïrriteerde SI blijkt dat ik er ben. Maar hoe dan? M'n slaperige hoofd kraakt en probeert het te snappen. Tis pikdonker buiten, tis freaking 03:30 in de morgen...da kan echt niet. Het is 10 uur met de bus, 17.00 vertrokken...17.00+10 uur = ...Fock.
'SENORITAAAA!' Klinkt het weer van beneden. Crapinhetkwadraat. Als een malle m'n schoenen aan, spullen in m'n tas proppen, bonnetje zoeken voor m'n backpack. Ben k echt niks vergeten. Crap. CRAP.
Met dat ik buiten klim met m'n jas nog open voelt het alsof er 1000 messen m'n lichaam ingaan, zo ijskoud is de wind die met een kracht 9? me bijna tegen de bus aanduwde. Ik krijg m'n backpack in m'n handen geduwd, een grom wat op 'Tjauw' lijkt, en weg is de bus.
Daar sta ik dan, totally gedesoriënteerd, net 5 minuten wakker, in de middel of freaking nowhere en geen idee hebben waar k eigenlijk heen moet aangezien er geen plattegrondje in de LP staat. En die wind, omg. K dacht dat k na de -26 op Everest Basecamp wel wat gewend was, maar k heb echt zin om me heel klein te maken en ergens diep weg te gaan stoppen in een hoekje.

M'n overlevingsdrang, laat ik het zo maar even dramatisch noemen, is gelukkig sterker. Ik geef mezelf ff een mentale opdonder, pak mezelf in en begin richting de hoofdweg te lopen. Kolere wat is het koud. De tandjes.
In de verte zie ik een bordje 'Cafitaria' en een schamel lichtje branden. Ik voel me net Maria (met zonder Jozef) die een plekje zoekt om te nacht door te komen. Geloof me, die backpack en rugzak aan de voorkant moet toch net zo zwaar en oncomfortabel zijn.
Met heel veel hoop, liefde en agressie duw ik de deurklink naar beneden, en de deur zwaait open. Yes. YESSSS. Paar tafeltjes, stoelen. Warmte. Genegenheid. Naja, een sacherijnig kijkende chick die vast denkt dat ze het allerstomste baantje ever heeft, maar k doe het ervoor. Thee, gimme tea Please. Tea? Fock, hoe spreken ze dat uit hier. Tea. 'Café?' No, thee. Tea. The? Tee...omg op hoeveel manieren kan je dat woord uitspreken? 'Té?'...zoveel dus.

Voor 30 min heb k bibberend als een ijsblokje op een stoeltje gezeten om op te warmen. Die jas is dus echt niet warm genoeg. Daarna pas bedacht k dat ze hier WiFi hadden, ik een plattegrond vh dorp kon opzoeken om te zien hoe k moet lopen naar een vd hotels die wel in m'n LP stonden. Geen hostels te vinden hier, zal een duur nachtje worden.
In het verlengde van dit cafetariatje liggen beide hotels. Wederom ingepakt ga ik de kou weer in en 15 min later sta ik voor de deur. Licht brand, maar na 3x bellen sta ik nog buiten. Bien sur. Tweede dan maar. Geen bel te vinden. Klopklop. Niks. Klopklopklop. Nada. BONKikbenhetBONKzoverschrikkelijkBONKzaaaaaatBONK. Beweging. Een ventje van een jr of 16? is wakker geschrokken in de lobby en komt naar de deur. Ik wacht niet eens af, loop naar binnen. Knappe gozer die me nu nog buiten gaat zetten. Geen woord Engels natuurlijk, maar geloof dattie me wel begrijpt aangezien k een sleutel krijg. Iets met 500 peso's. Whatever dude, al wil je m'n ziel, gimme a room!
Kamer, bed. Nog een bed, opgeslagen alsof er net iemand uitgekomen is. Even badkamercheck of k wel echt alleen ben. Jep. Weird. Whatever. Tandenpoetsen. Deur op slot.
Volgens mij is het 07:00 voor k in m'n kussen wegzak. Those darn freaking pinguïns better be worth it.
x C


Woensdag 9 september 2015

Tegen een uur of 9.00 schrik ik wakker. Ohja. Dat.
Smeksmek. Hmm, k heb eigenlijk wel trek. K las op de binnenkant vd deur dat er ontbijt bij de prijs inbegrepen zit, maar k ga toch echt maar voor 1 nacht betalen (Wellicht als ik nu en morgenochtend ontbijt hier ze het als 2 nachten rekenen..? Of te diep/Nederlands gedacht..) dus dat neem k morgenochtend wel. Da was de gedachten.
Trek m'n tas overhoop, douchen en eerst maar even de kamer betalen, erg benieuwd hoeveel ribben uit m'n lijf dat gaat kosten.
Balie, vrouwtje wat haar best doet maar in het Spaans blijft ratelen terwijl k toch aardig duidelijk heb gemaakt dat ik niet...naja, dat dus. Ruim € 50,00 kost dit nachtje me. Voor een bed waar k donkere haren in gevonden heb op het kussen (toen k wakker werd), het 2e bed wat dus beslapen was door iemand anders, zeer smoetsig glas met tandpasta?resten erin, en ranzigheid in de douchecabine. Dan zal ik het douchegordijn maar even buiten wegen laten. Achja.
K vraag een plattegrond vd stad, dat begreep ze maar kon ze niet vinden. Ze verwijst me naar het busstation waar een touristinfoding zit. Dat is wel een goeie, kan k meteen vragen hoe k bij de pinguïns kom :)
Tis er in die paar uur niet warmer op geworden, al is er een waterig zonnetje wat schijnt. En opeens, iets met een donderslag bij een soort van heldere hemel sta ik stil. Crap. Met. Peren. Wat nou als in dit gehucht de bussen ALLEEN maar midden in de freaking nacht vertrekken? Nee. Neuh, dat lijkt me niet. ...

Dus vol goeie moed stap k net busstation binnen, naar het infopunt waar k een kaartje krijg. Pinguïns? Ze kijkt me aan alsof ze water ziet branden. Zelfs als ik een foto laat zien van een daadwerkelijk pinguïn worden d'r ogen zo groot als theekopjes. WTFreggels is wrong with these people??
Dan met nog meer moed naar het Don Otto-busmaatschappij hokje, haal m'n LP uit m'n tas en wijs naar Rio Gallegos, de laatste grote plaats voordat je naar Ushuaia kan. Jahoor, daar kan k naartoe. Met de bus. En vanaf dan snap k niks meer van haar verhaal, tot het mannetje wat bij haar staat het hokje uitstapt en naar de deur wijst. Don Otto, 01.25h. Ik zal maar niet herhalen wat er toen door m'n hoofd ging. Om m'n frustratie nog even over z'n hoogtepunt heen te helpen vroeg ik ook hier naar die schattige zwart witte fluffy niet vliegende vogels, maar ze schudden allebei hun hoofd. G-gloeiende.
K koop een ticket voor vannacht 01:25 naar Rio Gallagos, een plaats waar ik eigenlijk ook niet lang wil blijven maar wat moet omdat m'n vliegtuig daar vandaan vertrekt naar Ushuaia op zaterdag, om 19.00. Een industriestadje wat een stuk groter is, maar ook echt geen malle moer te doen is. Met dat ik weer richting het hotel loop en als deze dingen door m'n kop schieten wordt de frustratie alleen maar groter. Dit is dus waarom ik geen binnenlandse vluchten wilde boeken in het verleden, ookal was het bijna de helft goedkoper om te vliegen dan met de bus gaan. (Hoedan!)
Ik stop bij iets wat op een bouwmarkt lijkt maar een supermarkt is en haal daar een stuk kaas, zak vers gesneden stokbrood, pot jam en wat pakjes drinken. Daarna ga ik opzoek naar een cafeetje omdat ik snak naar een kop thee. Ik heb echt voor 1.5 uur rondgelopen en serieuswaar geen café/kroegje/dingetje kunnen vinden. M'n frustratie is inmiddels omgeturnd in moedeloosheid. Krijg toch allemaal de klere echt. K ga terug maar m'n hotelkamer waar k de rest vd dag en avond blijf zitten. Muziekjes aan, btje Hollandacontact met lieve woorden, vers broodje met kaas en m'n zak winegums moeten er ook aan geloven. Btje lezen over wat er wel nog leuk is in Argentinië, en met dat ik daarover aan het lezen ben stippel ik zonder dat ik het door heb de rest van mijn tijd hier uit. En daar word ik dan wel weer een btje blij van.

Om 23.00 ben k toch eigenlijk wel heel moe en zet 6 wekkers om op tijd wakker te worden om m'n bus niet te missen. Achteraf niet de slimste zet, want k word echt niet relaxt wakker omdat ik in diepe, diepe slaap was. Niet zo gek als k bedenk dat k de avond ervoor misschien 4 uurtjes geslapen heb. Tegen 00:45 loop ik in een oplaaiende storm naar het cafetariatje om eindelijk m'n eerste kopje thee te drinken. Had k ook eerder kunnen kunnen bedenken... Om 02:15 bestel ik m'n tweede. Tegen 02:45 zie ik de bus in de verte aan komen rijden en loop ik naar het station. Terwijl ik daar naartoe loop barst er een dikke sneeuwstorm los.

Wat moet k hier nou nog aan toevoegen?
x C