Rio Gallegoswatbenikblijdatikverderga!
Door: Charlie
Blijf op de hoogte en volg Charlie
12 September 2015 | Argentinië, Río Gallegos
6. Donderdag 10 t/m zaterdag 12 september 2015
Luxe bus, deze Don Otto. Grote leren stoelen, deken en zelfs een kussentje.
Tegen 03:00 vertrekken we, dan moeten we ong 4.5 uur rijden richting Rio Gallegos terwijl de sneeuwstorm om de bus heen danst. We stoppen een aantal x, waar ik wakker van word maar ook meteen weer in slaap val.
Om 08:30 word k wakker. Huh...we hadden er dan toch al moeten zijn..? Ik probeer verkeersborden te spotten maar er is niks te vinden. M'n richtingsgevoel zegt dat we nog steeds richting zuid rijden, misschien zijn we al richting Ushu...nahh, zal toch niet. Muziekje aan dan maar, k val weer als een blok in slaap tot k om 10.30 uur weer wakker word door reuring in de bus. We zijn er. Rio Gallegos.
Btje wat k verwacht had, busstation ligt op een industrieterrein ver buiten het centrum, ingebouwd door zeecontainers. Inmiddels aardig bedreven in het kaartlezen en -lopen daarna ga ik meteen op zoek naar m'n hostel, Elcira. Tis hier ook net weer kouder en overal ligt sneeuw.
Kwartiertje later loop ik naar binnen, komt er een Argentijnse moeke naar me toe en haar zoon de trap af. Spreektie gewoon Engels, wat een wonder! Boek een bed voor twee nachten, normale prijs. Tis meer een bed huren bij iemand in huis als dat het echt een hostel is, maar ach. Bed en een keuken om te koken en badkamer, meer heb je niet nodig toch!
Tegen een uur of 12.00 ga ik meteen vol goeie moed de hort op, ookal heb ik hier nog bijna 2 volle dagen te besteden. K wil dingen zien, doen, meemaken. Niet weer vastzitten in een nietszeggend grijs grillig dorp waar niks te beleven is.
Maar na een half uurtje lopen, uitkomend in het 'centrum' van RG zinkt de moed me weer in m'n bergschoenen. De woonwijken waar k doorheenloop komen achterbuurtachtig over. Overal auto's, heel, kapot, met deuken, met zonder motorkap/lichten/spiegels/verzin het maar, half leeggetrokken aan onderdelen en gewoon zo achtergelaten. Het komt een btje over als the walking death, maar dan met auto's. Tis echt een soort van creapy. Overal zwerfhonden, nooit eerder zoveel en zoveel verschillende honden gezien. Grommen, achter je aanlopen, besnuffelen, blaffen, nog mee blaffen (ken je die scène uit Disneys 101 Dalmatiers, met de hondenbrigade? Dat er een begint te blaffen en voor het weet jankt de hele stad mee. Dus dat.) Grauw, beton, slechte weg vol met hobbels en kuilen, kille negatieve sfeer hangt er.
Ik loop helemaal door tot aan de zee, misschien een walvis om te spotten? Nada. Groot hek voor het strandje zodat je er niet bij kan, afgebroken en half opgebouwde huizen en bedrijfspanden. Verlaten. Ik word hier niet blij van. Waar zijn al die mooie plaatjes, beelden, omgevingen die ik in m'n hoofd zie als ik aan Argentinië denk?
Ik ga terug. Supermarkt om boodschappen te halen om poging 2 te doen voor een degelijk bord pasta. Deze keer met een groene paprika, een ui en broodbelegsalami.
Onderweg zoekend naar een plek voor een kop thee, wederom ook hier nergens te vinden. Ik zweer je, Starbucks oid zou hier goeie zaken doen.
Toch plotseling loop k langs een ijssalon waar ze ook thee ed hebben. Warm binnen. Soort van gezellig. Ik ga zitten, warme thee in m'n handen en staar een btje voor me uit. En dan opeens voel k me heel kut. En verdrietig. Zo'n jankbui die je al een tijdje aan voelt komen en altijd op de verkeerde plek op het verkeerde moment losgaat.
Zit je dan. Met je 30 jr. Aan de andere kant vd wereld. Te janken. In een ijssalon. Waar ze 60 smaken schepijs hebben. Life sucks sometimes. (Al kan het op ergere plekken, I agree)
Dus. Troostende woorden, nieuwe pot thee en een mega stuk tiramisu achtige taart. (Te koud voor ijs ;) ). En das eigenlijk hoe ik de afgelopen 3 dagen hier heb doorgebracht. Slapen, ontbijten, lkkr lang stuk lopen en eindigen in een café waar ze thee en taart hebben (zie Pics!), btje lezen en mensen kijken. Dan terug naar m'n hostel met een fles wijn, stokbroodjes met kaas en salami. Btje LP lezen wat k nog ga doen, en heel fout: de eerste aflevering van S3 Overspel gekeken via uitzending gemist. Ach ja...guilty as charged. I'm a Dutchie.
En nu, as we speak, zit ik op RG AirPort, superschattig klein vliegveldje. Met de taxi, omdat er geen bussen naartoe rijden. Lieve chauffeur.
Met dat ik de hal binnenloop is het alsof alle shit en negatieve dingen van me afglijden en krijg ik echte kriebels in m'n buik. Dit had ik zo nodig :)
Tot in Ushuaia, de zuidelijkste stad vd wereld en DE plek waar de schepen vandaan gaan naar Antarctica, wat al een jaar of 6 op m'n eisverlsnglijstje staat. (Zal maar niet zeggen dat ik ergens nog steeds heeeeeeeeeeel heeeeeeeel heeeeeeeeeeeeeel erg stiekem de hoop heb dat ik wel even voet aan wal ga zetten daar. Ssstttt. My little wish :) )
:) dikke kus
C
Luxe bus, deze Don Otto. Grote leren stoelen, deken en zelfs een kussentje.
Tegen 03:00 vertrekken we, dan moeten we ong 4.5 uur rijden richting Rio Gallegos terwijl de sneeuwstorm om de bus heen danst. We stoppen een aantal x, waar ik wakker van word maar ook meteen weer in slaap val.
Om 08:30 word k wakker. Huh...we hadden er dan toch al moeten zijn..? Ik probeer verkeersborden te spotten maar er is niks te vinden. M'n richtingsgevoel zegt dat we nog steeds richting zuid rijden, misschien zijn we al richting Ushu...nahh, zal toch niet. Muziekje aan dan maar, k val weer als een blok in slaap tot k om 10.30 uur weer wakker word door reuring in de bus. We zijn er. Rio Gallegos.
Btje wat k verwacht had, busstation ligt op een industrieterrein ver buiten het centrum, ingebouwd door zeecontainers. Inmiddels aardig bedreven in het kaartlezen en -lopen daarna ga ik meteen op zoek naar m'n hostel, Elcira. Tis hier ook net weer kouder en overal ligt sneeuw.
Kwartiertje later loop ik naar binnen, komt er een Argentijnse moeke naar me toe en haar zoon de trap af. Spreektie gewoon Engels, wat een wonder! Boek een bed voor twee nachten, normale prijs. Tis meer een bed huren bij iemand in huis als dat het echt een hostel is, maar ach. Bed en een keuken om te koken en badkamer, meer heb je niet nodig toch!
Tegen een uur of 12.00 ga ik meteen vol goeie moed de hort op, ookal heb ik hier nog bijna 2 volle dagen te besteden. K wil dingen zien, doen, meemaken. Niet weer vastzitten in een nietszeggend grijs grillig dorp waar niks te beleven is.
Maar na een half uurtje lopen, uitkomend in het 'centrum' van RG zinkt de moed me weer in m'n bergschoenen. De woonwijken waar k doorheenloop komen achterbuurtachtig over. Overal auto's, heel, kapot, met deuken, met zonder motorkap/lichten/spiegels/verzin het maar, half leeggetrokken aan onderdelen en gewoon zo achtergelaten. Het komt een btje over als the walking death, maar dan met auto's. Tis echt een soort van creapy. Overal zwerfhonden, nooit eerder zoveel en zoveel verschillende honden gezien. Grommen, achter je aanlopen, besnuffelen, blaffen, nog mee blaffen (ken je die scène uit Disneys 101 Dalmatiers, met de hondenbrigade? Dat er een begint te blaffen en voor het weet jankt de hele stad mee. Dus dat.) Grauw, beton, slechte weg vol met hobbels en kuilen, kille negatieve sfeer hangt er.
Ik loop helemaal door tot aan de zee, misschien een walvis om te spotten? Nada. Groot hek voor het strandje zodat je er niet bij kan, afgebroken en half opgebouwde huizen en bedrijfspanden. Verlaten. Ik word hier niet blij van. Waar zijn al die mooie plaatjes, beelden, omgevingen die ik in m'n hoofd zie als ik aan Argentinië denk?
Ik ga terug. Supermarkt om boodschappen te halen om poging 2 te doen voor een degelijk bord pasta. Deze keer met een groene paprika, een ui en broodbelegsalami.
Onderweg zoekend naar een plek voor een kop thee, wederom ook hier nergens te vinden. Ik zweer je, Starbucks oid zou hier goeie zaken doen.
Toch plotseling loop k langs een ijssalon waar ze ook thee ed hebben. Warm binnen. Soort van gezellig. Ik ga zitten, warme thee in m'n handen en staar een btje voor me uit. En dan opeens voel k me heel kut. En verdrietig. Zo'n jankbui die je al een tijdje aan voelt komen en altijd op de verkeerde plek op het verkeerde moment losgaat.
Zit je dan. Met je 30 jr. Aan de andere kant vd wereld. Te janken. In een ijssalon. Waar ze 60 smaken schepijs hebben. Life sucks sometimes. (Al kan het op ergere plekken, I agree)
Dus. Troostende woorden, nieuwe pot thee en een mega stuk tiramisu achtige taart. (Te koud voor ijs ;) ). En das eigenlijk hoe ik de afgelopen 3 dagen hier heb doorgebracht. Slapen, ontbijten, lkkr lang stuk lopen en eindigen in een café waar ze thee en taart hebben (zie Pics!), btje lezen en mensen kijken. Dan terug naar m'n hostel met een fles wijn, stokbroodjes met kaas en salami. Btje LP lezen wat k nog ga doen, en heel fout: de eerste aflevering van S3 Overspel gekeken via uitzending gemist. Ach ja...guilty as charged. I'm a Dutchie.
En nu, as we speak, zit ik op RG AirPort, superschattig klein vliegveldje. Met de taxi, omdat er geen bussen naartoe rijden. Lieve chauffeur.
Met dat ik de hal binnenloop is het alsof alle shit en negatieve dingen van me afglijden en krijg ik echte kriebels in m'n buik. Dit had ik zo nodig :)
Tot in Ushuaia, de zuidelijkste stad vd wereld en DE plek waar de schepen vandaan gaan naar Antarctica, wat al een jaar of 6 op m'n eisverlsnglijstje staat. (Zal maar niet zeggen dat ik ergens nog steeds heeeeeeeeeeel heeeeeeeel heeeeeeeeeeeeeel erg stiekem de hoop heb dat ik wel even voet aan wal ga zetten daar. Ssstttt. My little wish :) )
:) dikke kus
C
-
13 September 2015 - 09:33
Loes:
Beste Charlie, je kent me niet, maar wat schrijf jij mooi en leuk! Ik lees wel dat jij de LP hebt, maar vlakbij Puerto Madryn een gebied dat Punta Tombo heet, heb je vanaf half september een kolonie Pinguïns van meer dan een half miljoen waar je naar toe kunt. Maar je was daar te vroeg voor. Rio Gallegos is inderdaad niks te doen is gewoon een doorreis plaats. Ushuaia heb je een paar dagen genoeg aan. Ga dan naar boven, El Calafate voor de Perito Moreno gletsjer, schitterend mooi! Vervolgens eventueel naar de mooie meren van Bariloche, Mendoza voor de wijn een paar dagen en dan naar het mooiste stukje Argentinië, Salta en omliggende plaatsjes voor de schitterendste excursies, bovendien is de temperatuur daar een stuk aangenamer!!! Eventueel Iguazu, de watervallen, voordat je weer naar Buenos Aires gaat? Heel veel plezier nog!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
