Op weg naar het regenwoud...Part deux

Lieve allemaal,

Was ik dan weer... ALweer ja. Volgens mij had ik in mijn mailtje van vanmiddag niet gezegd dat we nog geen ticket hadden, maar dat we deze pas om 1600 konden gaan reserveren (we waren er al om 1400, zonder bagage maar toen konden we geen ticket kopen om de een of andere vage reden). Dus wij met alle spullen, ruim 100 kg aan zooi ;), met een riksja naar het busstation, Guido in de rij: Bus vol. Aangezien we er ruim voor 1600 waren, borrelde de 'ik ben het G** nu echt zat om door jullie Indiers besodemietert te worden voor de zoveelste keer' gevoelens nogal snel op. We werden doorverwezen naar een bureautje waar privebussen zouden gaan (vriendje zeker? EIKEL!) en we konden het maar niet vinden dus uiteindelijk ben ik met de spullen aan de kant van de weg gaan zitten en is Guido verder gegaan: Ook vol voor vandaag. Nu moet je bedenken dat er dus maar 1 lokale en 1 privebus PER DAG naar de plaats waar wij naar toe willen gaan vertrekt, dus das zo vol natuurlijk. Zeker gezien het aantal mensen dat op het station rondloopt. Echt slim zijn ze hier ook niet...

Naja, we hebben nu maar een ticket gekocht voor morgenavond half 9, met een 'prive'bus (das gewoon nog steeds een 200jaar oude bus, alleen zal deze naar alle waarschijnlijkheid niet voor iedereen stoppen maar een beetje doorkarren. Dat hopen we dan maar ;)).
Maar goed, wij weer terug naar het hotel en daar zitten we dus nog een nachtje! Ik heb alleen nu wel de gelegenheid iets meer te vertellen over de dingen die we gedaan en meegemaakt hebben de afgelopen week!

De treinreis was dus een dramatje, aangezien deze een uur te laat kwam (de NS is hier idd helemaal niks bij) en pas nog eens een uur later vertrok, 23.05 ipv 21.15. Dan bedenk je je stiekem dat je alsnog 40 uur moet, GGRRR. Reis opzich ging wel, je moet op je spullen blijven letten, maar tot nu toe zitten er altijd wel 'betrouwbare' mensen bij ons in de coupe, zodat je backback er na 40 uur nog steeds ligt.
Veel geslapen, weinig gegeten. Owwwja, ik heb nog een geniaal verhaal over die dude van 2 verhalen hiervoor! We zijn daar dus 3x wezen eten, en hij was helemaal blij dat we de laatste dag dus ook zouden komen. Dan konden we gewoon na het uitchecken (1200 uur) naar hem komen, spullen droppen en ons gang gaan, en dan zou hij wel een overlevingspakket voor ons maken voor de lange treinreis. Hahaha, echt zo'n schat van een vent, met een snor van hier tot Nepal. Tis jmmr dat ik weer geen foto's kan uploaden, maar je houdt hem van me tegoed!! Hij heeft dus een heel pakket gemaakt, met homemade Tibetaanse broodjes, gebakken kip, groentes en fruit, flessen water enz enz. Stomme is dus dat we er niet heel veel van hebben gegeten, omdat Guido ziek was en ik totaal geen trek had en niet zittend kon eten omdat het te krap was in de trein. Maar toch, hij noemde ons zijn familie en we moesten hem schrijven (want mailen dat snapte die allemaal niet ;)) en we konden altijd langskomen enz enz. Geniaal toch? :)

Goed, dat wat betreft de treinreis. De aankomst en de stad Chennai zelf waren niet heel boeiend. Voor wat ik ervan gezien heb is het niet heel boeiend, maar dat schreef de Lonely Planet ook al.
We hebben daar dus 1 nacht geslapen en zijn rond de middag de volgende dag met een lokale bus naar Pondicherry gegaan. Die reis was dus niet echt een pretje omdat we onder 1 van de speakers zaten en iedereen in de bus volgens mij zwaar hardhorend was, anders zijn wij het nu wel.
Hoe snel 4 uur in de trein voorbij gaan, hoe lang duurde het met de bus. Uiteindelijk aangekomen en met een riksja naar het guesthuis waar Guido vorig jaar ook zat. Een soort Frans koloniaal huis met maar een paar kamers, maar wel mooi, eenvoudig ingerichte kamers. We hadden een balkon! Op 1 hoog, maar wel lkkr uitkijken op de straat. (Gisteren zat ik laat nog even op het balkon, helemaal stil. Een man en een vrouw slapen samen op straat. Komt er een kat aanlopen, begint de man kopjes te geven en gaat bij hem liggen. Vervolgens komen er twee koeien aanlopen, een bruine en een Nederlandse Klara uit Volendam. De kleine vleermuizen vlogen af en aan om de miljoenen (klere)muggen te verorberen en ondertussen komen er ook nog een paar honden aanlopen. De hagedissen doen zich ook tegoed aan de muggen en schieten over de auto die onder mijn balkon staat. In mijn ooghoek zie ik dan nog een dikke rat, formaat van een chiwafwaf, zich uitleven in een afvalhoop. Waar heb je nog een tv voor nodig?)
Gisteren overdag zijn we dan eindelijk naar het strand geweest! Hele tour om daar te komen, omdat we eerst een 20 minuten met een bootje naar het strand gebracht moesten worden. We zijn lekker een stuk bij de irritante, ooguitpuilende Indiers vandaan gaan liggen. Het zeewater was gewoon rond de 25 graden, HEERLIJK!!
We konden niet heel lang blijven, want anders zouden we de laatste boot missen. Maar wel leuk, strand, palmbomen... ;)

ZO dan, begint het hier een partij te hozen...! Alsof de hemel naar beneden komt storten! Aangezien ze hier geen afvoer of iets dergelijks hebben, staat alles hier dus ook gigablank onder water. Een halve meter is niks. Dacht dat de moeson hier al geweest was...

Anyway, morgen dus weer met de bus, iets van 10 uur totaal en dan gaan we ons uitleven in de Jungle :)

Ik ga maar weer eens terug naar mn garnaal, en verder in mn nieuwe Dan Brown boek :D Die heb ik hier op de kop weten te tikken, in het Engels, voor minder dan E 10,00, een dag nadat het boek is uitgebracht!

Tot snel maar weer, op naar de boerenkool met worst *JAMMIE*.

Dikke kus en kroel,
Charlie

-----------------------------------------------------------------------------------------

20 september 2009 20:46 | Door: pa kees
weer Hallo allebei,

Zie ik net dat je weer een heel epistel hebt geschreven.

Leuk om weer te lezen.

Weer de lieve groeten.

Groet Pa
------------------------------------