Zondag...rustdag & Maandag Betondag!
Blijf op de hoogte en volg Charlie
10 Augustus 2010 | Haïti, Chambrun
Zondag 8 augustus 2010
Vandaag zondag, rustdag he… Ppfff. Vanaf een uur of zeven zijn er mensen de geluidsinstallatie aan het testen naast onze slaapkamer (daar staat de tent die als kerk dient). Om acht uur ‘ontbijt’, in jurk en al klaar om naar de Haïtiaanse kerkdienst te gaan.
Redelijk groot van binnen, allemaal banken en een aparte hoek voor alle kids. Dat waren er behoorlijk wat en er kwamen er tijdens de dienst alleen maar meer bij. Allemaal mooi uitgedost, jurkjes met hakjes en de jongens vaak een lange broek met T-shirt (er liep een jongen met een ‘Rage against the machines’ T-shirt, waarschijnlijk omdat er nonnen en een kruis opstonden vond hij het wel gepast om naar de kerk aan te trekken..!)
We zijn aan de zijkant gaan zitten en werden natuurlijk van alle kanten geobserveerd. De dienst was in het Creools, dus heb er niks van meegekregen. Dave en Merilyn, Amerikaans echtpaar dat voor GAIN werkt, hebben nog wel een soort preek gegeven, waarschijnlijk omdat zij donderdag weer weggaan na negen weken Haïti. Wel een typisch Amerikaanse dramatiek, maar goed.
Na de dienst werden we eigenlijk meteen bestookt met allemaal kindjes, de allemaal je hand willen vasthouden en op schoot willen zitten. En natuurlijk allemaal op de foto.
Je kan er zo 2 GB volschieten als je wilt. Wat de meisjes vooral interessant vonden wat mijn lange haar. Eerst voorzichtig voelen en aaien, daarna met die kleine vingertjes er doorheen kammen om vervolgens een vlecht te maken. Vraag me niet hoe, maar ze kregen het ook nog voor elkaar om de vlecht onderaan vast te knopen zonder elastiek, en het bleef nog zitten ook! Er was ook een klein meisje dat me heel erg aan Berline deed denken, heel raar hoe ze op haar leek.
Na de kerkdienst en het kinderdagverblijf hebben we een zondagwaardige middagmaaltijd gekregen: spaghetti met zongedroogde tomaatjes, olijfjes en een soort worst met Parmezaanse kaas. Heerlijk!
Na het eten ben ik wat gaan lezen en heb nog even geslapen. Echt bizar hoe gaar je kan worden van de zon!
’s-Middags zouden we naar het nabij gelegen dorpje Chambrun gaan, en daarna doorlopen naar een meer waar krokodillen en flamingo’s zouden zitten. Chambrun hebben we gered, hoewel het halve dorpje leeg was ivm een voetbalwedstrijd, maar het meer moesten we laten schieten aangezien er pikzwarte wolken uit die richting kwamen. Dorpje was wel leuk, veel kinderen die we ook in de kerk gezien hadden, ook weer het meisje dat op Berline leek. We hebben nog een klein weeshuisje bezocht, daar zaten vier jongens en vier meisjes, en zij hadden het redelijk goed. In ieder geval allemaal een eigen bed.
Aangezien het meer niet doorging, zijn we richting het ‘voetbalveld’ gelopen, maar daar aangekomen stonden er toch meer mensen dan verwacht en dus waarschijnlijk ook een hoop mensen die we niet (van gezicht) kenden. Voor de veiligheid zijn we maar teruggegaan naar het kamp, je weet immers nooit wat voor vage figuren ertussen kunnen zitten.
Terug op het kamp lekker gedoucht, alleen want de rest zat nog met een paar meegelopen kids te spelen, en had eindelijk eens een normale straal water..! Daarna eten… en toen bleek de kok er niet te zijn. De Haïtiaanse vrouwen wisten zich geen raad en hadden maar 6 dagen oud brood (wat ook nog eens beschimmeld bleek te zijn) voorgezet, met zure bommen, cheddarkaas en tomaten. Ik had nog wat zakjes bouillon bij me, dus hebben we dat er ook maar bijgedaan. Niet echt een maaltijd waar je op zit te wachten!
Na het eten weer een meeting gehad waar weer een Bijbels stukje door iemand werd aangehaald en besproken. De voorgaande stukjes gingen nog enigszins over de situatie hier in vergelijking met een stukje uit de bijbel, maar vandaag werd het oude testament aangehaald met een zwaar stuk waar ik echt geen touw aan kon vastknopen.
Na dit stukje gezelligheid begon het keihard te regenen en onweren. We zitten tussen de bergen in een dal, dus als de wolken eenmaal over de bergen heen zijn hebben ze vrij spel om te knallen. En ik heb me toch een paar mooie foto’s gemaakt! Echt geweldig.
Ik heb een tijdje naar buiten zitten staren vanaf de tafel, en belandde plots in een geloofsdiscussie. Ik heb echt wel bewondering voor mensen die leven zoals het in de bijbel omschreven staat. Maar zeker de oudere generatie staat niet open voor op- en/of aanmerkingen. Het is alles of niks: je leeft om God te dienen, en zo niet dan ben je een zondaar. Zeker toen het wederom zeer negatief over homo’s ging, ben ik van tafel weggegaan en heb gezegd dat ik ging slapen. Van binnen kookte mijn bloed.
Maar goed, ik ben hier voor een hoger doel en dat is (op dit moment) niet om God te dienen, maar om het land van mijn kleine zus te helpen. En kindjes blij te maken. En kindjes te laten lachen. En kindjes weer even kind te laten zijn, en niet een tweede moeder omdat ze de hele dat met hun jongere broertje of zusje op de arm rond moeten zeulen.
Wekker gezet om 4.25 uur… we schijnen om 5.00 uur beton te krijgen. Van binnen weet ik gewoon dat het niet gaat gebeuren, Haïtianen zijn niet van het vroege opstaan en aangezien de fabriek hier een uur vandaan ligt... maar goed, heb vertrouwen!
Dikke kus,
Charlie
Ps. Er staan weer nieuwe foto’s op hyves: http://kissandpeace.hyves.nl !
Pss. Ik heb echt zo’n verschrikkelijke zin in een koud biertje… *zucht*
Maandag 9 augustus 2010
*Kerkklokken…* (hoe toepasselijk) 4.25 uur!! Whoehoe, weer een gewone werkdag waarop we gewoon dingen mogen doen. Dan ook maar meteen vroeg.
Om 4.45 uur stap ik natuurlijk precies op tijd, zoals het een goede bouwvakster betaamd, de eetzaal binnen om het eerste bakkie pleur te nuttigen. (Ik drink alleen geen koffie, maar vond het wel leuk om te schrijven ;)) Ik was de eerste (en de enige vrouw :P), dat deed me deugd. Mannen en op tijd opstaan is toch altijd een vak apart.
Om 5.00 uur zijn we naar de bouwplaats gelopen… waar we om 6.30 uur nog uit ons neus zaten te eten. Inmiddels waren er al wat Amerikanen bijgekomen, zij zouden ook beton krijgen vandaag en het is een beetje ongeschreven regel om elkaar te helpen. Er moeten namelijk nogal wat dingen tegelijkertijd gebeuren. 6.30 uur dus, geen beton en geen pomp. Niks. In de verte hoorde ik mijn bed lachen en zeggen: ik zei het toch!
De Amerikanen hadden er wat op bedacht: laten we bidden voor het beton. Dus in een grote cirkel, knus, warm en omarmd hebben ze/we gevraagd of het niet wat sneller kon, want we stonden immers al 1.5 uur te wachten (misschien iets andere bewoording, maar kwam op hetzelfde neer). Het voelde erg vaut en Amerikaans. Mijn reisgenoten vonden het geweldig.
Om 6.35 uur kwam Dyan, contactpersoon met de betonfabriek, naar ons toe dat het pas 9.00 uur zou worden voordat het beton zou komen. Was te verwachten, dan maar even ontbijten en de nieuwe Dan Brown verder verslinden.
Om 8.45 uur zit ik met mijn medebouwvak(st)ers vol spanning aan de limo en koffie te wachten. Bij het geringste brommende geluid springt er wel iemand op om te kijken of ze dan nu eindelijk komen. Helaas, keer op keer worden we teleurgesteld. Tot 9.30. Dan ineens uit het niets verschijnt de pomp. Dit is toch wel een halleluja waard zou ik zeggen. Vol verwachting turen we in de verte, op zoek naar de tweede stofwolk waar dan de betonwagen uit vandaan zou moeten komen. Om 11.00 uur staan we nog te turen. Toch maar weer even wat limo met ijs drinken in de kantine. Komt er een Amerikaan naar ons toe, of we het al gehoord hebben. Uhm nee, vertel? De betonwagen staat nog op een teken (van God?) te wachten en is nog niet eens weg bij de fabriek. En de rit van de fabriek naar hier is ongeveer een uur, dus het duur nog wel even.
Om 12.30 uur is het 8e wereldwonder geschoten: er was een betonwagen in aantocht. Ik ben nog nooit zo blij geweest bij het zien van een betonwagen! Iedereen door het dolle heen, uit alle hoeken en gaten kwamen Amerikanen gekropen. Vandaag maar geen laarzen aan, maar vanaf de zijkant helpen met verdelen en aanduwen van beton.
Alleen wat dit alles niet nodig, want het beton was zo dun als (sorry voor het woord, het wordt dagelijks tijdens het ontbijt besproken) diaree. Konden we dus niet veel mee, er moest eerst een tweede wagen komen om het een beetje op een vloer te laten lijken. Het was toen inmiddels 12.50 uur. Wij weer in spanning wachten op de volgende wagen. En wederom, om 14.00 uur stonden we nog te turen. De eerste lading helemaal opgedroogd, drama.
De Amerikaanse ‘leider’ Phil was inmiddels veranderd in een stoommachine: het kwam uit zijn neus en uit zijn oren. Zijn project moest nog alles krijgen en als dit al zo lang duurde…
Om 14.15 uur kwam er spontaan een betonwagen uit de lucht vallen, dus meteen de wind van voren kreeg van Phil (ik dacht dat het ons project was?) en om 14.35 uur stond zowaar de volgende wagen te trappelen om zijn vocht te dumpen in ons... onze bekisting.
We kwamen natuurlijk net een kuub tekort (leuk woord, kuub, klopt het wel eigenlijk?). Dus weer wachten op een wagen. Toen om 15.00 uur eindelijk de vierde wagen aan kwam rijden, werden de Amerikanen wild aangezien het restant hun kant op zou gaan. Al met al een zware bevalling voor een stukkie betonnen vloer. En helaas moeten we nog een deel…
En dat schijnt morgen te komen. Rond een uur of 19.00. Had ik al vermeld dat het om 18.30 uur pikkedonker is en je geen hand voor ogen ziet? Hoe dit afloopt hoor je morgen! Spannend hé?
Na al dit gehannes, gewacht, heen en weergeloop en eindeloos geduld bleek dat ik toch wel iets vergeten was: zonnebrand. Normaal smeer ik me 5x per dag in, nu maar 2x.. en dat voel ik ook dan nu! Maar lang leve de VSM homo uhm, homeopatische crème voor schaaf en brandwonden, het is hemels verzachtend spul.
Owja, zal ik nog even vertellen wat we gegeten hebben vandaag? Je wilt het weten hé?
Voor de verandering hadden we naast de droge hondenbrokken vandaag ook echte cornflakes, Hoera! Voor lunch, ik wil denk ik nooit meer wat anders, rijst met… NEE! Zwarte bonen ipv bruine. En voor avondeten naturel en pittige gekruide kip met ‘frietjes’ en… JA! Bruine bonen (die had de kok vanmiddag bespaard, en wie wat bewaard die heeft wat, toch?).
Nu ben ik wel gaar, tis 21.30 uur en een lange dag geweest. Geen zin gehad in gesprekken met m’n reisgenoten en de verleidingen die we tijdens ons leven allemaal moeten doorstaan. Blabla.
Lkkr Dan Brown lezen, zal ook wel verboden zijn.
Nou lieve people die mij zo steunen met berichtjes, mailtjes en smsjes,
Ik hoop dat jullie lekker slapen, het is bij jullie immers 4.32 uur. Goh, zo laat stond ik gisteren op. Grappig ;)
XxX
Charles
-----------------------------------------------------------------------------------------
10 augustus 2010 06:26 | Door: Karin
He bouwvakkert,
Ziet er wel een beetje rood uit niet ?? Morgen maar weer vaker smeren :-).
Het meisje heeft echt veel van Berline, moet echt vreemd zijn haar daar te zien.Succes verder met het laatste stukkie vloer, zou mooi zijn als het af komt.
XXX, K.
-----------------------------
10 augustus 2010 07:48 | Door: Manouck
HiHi,
Goed in blijven smeren hoor! Voel zelf al de jeuk van de allergie en blaren doorkomen voor je, das geen pretje! Bovendien word je er niet productiever van :-) ! Geniet vooral nog van de aankomende dagen daar! Suc6!
-----------------------------
10 augustus 2010 18:02 | Door: Kees (pa)
He hallo charretje de betonmixerd, kruierd en vloeren gladmakerd.
Wat een erg leuk verhaal, ik herken heel veel van wat je schrijft. erg leuk dat je dit ook allemaal mee kan maken.
nog veel suc6 de laatste dagen, probeer te blijven lachen, je zit zo weer thuis achter een lekker, koud , koel, fris, in het juiste met koel water gespoelde glas getapt Belgisch wit biertje te drinken met je vriendjes en vriendinnetjes, hi hi, en smiley van Valentijn 8).
groeten en kus van je pa.
-----------------------------
10 augustus 2010 20:59 | Door: Shanna
Hey stoere meid,
Leuk om je verhalen te lezen. Ik moet zeggen een stuk leuker dan het laatste boek van Dan Brown!
Je foto's zijn prachtig!
Pas goed op jezelf en heel veel succes nog..
Dikke kus, Shan
-----------------------------
11 augustus 2010 21:14 | Door: Thir
Charlees!
Ik zie nu pas dat ik hier een reactie vergeten ben! Wat fijn dat je leuke gesprekken heb over het geloof. Weet ik alles van! Je kan maar beter te weinig zeggen als te veel, dat scheelt een hoop gezeur!
Hebben ze daar geen bier?:p
wij zijn in kroegstaking!! Dus kom maar gauw terug!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
-----------------------------
11 augustus 2010 21:22 | Door: Thir
Charlees!
Ik zie nu pas dat ik hier een reactie vergeten ben! Wat fijn dat je leuke gesprekken heb over het geloof. Weet ik alles van! Je kan maar beter te weinig zeggen als te veel, dat scheelt een hoop gezeur!
Hebben ze daar geen bier?:p
wij zijn in kroegstaking!! Dus kom maar gauw terug!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
-----------------------------
Vandaag zondag, rustdag he… Ppfff. Vanaf een uur of zeven zijn er mensen de geluidsinstallatie aan het testen naast onze slaapkamer (daar staat de tent die als kerk dient). Om acht uur ‘ontbijt’, in jurk en al klaar om naar de Haïtiaanse kerkdienst te gaan.
Redelijk groot van binnen, allemaal banken en een aparte hoek voor alle kids. Dat waren er behoorlijk wat en er kwamen er tijdens de dienst alleen maar meer bij. Allemaal mooi uitgedost, jurkjes met hakjes en de jongens vaak een lange broek met T-shirt (er liep een jongen met een ‘Rage against the machines’ T-shirt, waarschijnlijk omdat er nonnen en een kruis opstonden vond hij het wel gepast om naar de kerk aan te trekken..!)
We zijn aan de zijkant gaan zitten en werden natuurlijk van alle kanten geobserveerd. De dienst was in het Creools, dus heb er niks van meegekregen. Dave en Merilyn, Amerikaans echtpaar dat voor GAIN werkt, hebben nog wel een soort preek gegeven, waarschijnlijk omdat zij donderdag weer weggaan na negen weken Haïti. Wel een typisch Amerikaanse dramatiek, maar goed.
Na de dienst werden we eigenlijk meteen bestookt met allemaal kindjes, de allemaal je hand willen vasthouden en op schoot willen zitten. En natuurlijk allemaal op de foto.
Je kan er zo 2 GB volschieten als je wilt. Wat de meisjes vooral interessant vonden wat mijn lange haar. Eerst voorzichtig voelen en aaien, daarna met die kleine vingertjes er doorheen kammen om vervolgens een vlecht te maken. Vraag me niet hoe, maar ze kregen het ook nog voor elkaar om de vlecht onderaan vast te knopen zonder elastiek, en het bleef nog zitten ook! Er was ook een klein meisje dat me heel erg aan Berline deed denken, heel raar hoe ze op haar leek.
Na de kerkdienst en het kinderdagverblijf hebben we een zondagwaardige middagmaaltijd gekregen: spaghetti met zongedroogde tomaatjes, olijfjes en een soort worst met Parmezaanse kaas. Heerlijk!
Na het eten ben ik wat gaan lezen en heb nog even geslapen. Echt bizar hoe gaar je kan worden van de zon!
’s-Middags zouden we naar het nabij gelegen dorpje Chambrun gaan, en daarna doorlopen naar een meer waar krokodillen en flamingo’s zouden zitten. Chambrun hebben we gered, hoewel het halve dorpje leeg was ivm een voetbalwedstrijd, maar het meer moesten we laten schieten aangezien er pikzwarte wolken uit die richting kwamen. Dorpje was wel leuk, veel kinderen die we ook in de kerk gezien hadden, ook weer het meisje dat op Berline leek. We hebben nog een klein weeshuisje bezocht, daar zaten vier jongens en vier meisjes, en zij hadden het redelijk goed. In ieder geval allemaal een eigen bed.
Aangezien het meer niet doorging, zijn we richting het ‘voetbalveld’ gelopen, maar daar aangekomen stonden er toch meer mensen dan verwacht en dus waarschijnlijk ook een hoop mensen die we niet (van gezicht) kenden. Voor de veiligheid zijn we maar teruggegaan naar het kamp, je weet immers nooit wat voor vage figuren ertussen kunnen zitten.
Terug op het kamp lekker gedoucht, alleen want de rest zat nog met een paar meegelopen kids te spelen, en had eindelijk eens een normale straal water..! Daarna eten… en toen bleek de kok er niet te zijn. De Haïtiaanse vrouwen wisten zich geen raad en hadden maar 6 dagen oud brood (wat ook nog eens beschimmeld bleek te zijn) voorgezet, met zure bommen, cheddarkaas en tomaten. Ik had nog wat zakjes bouillon bij me, dus hebben we dat er ook maar bijgedaan. Niet echt een maaltijd waar je op zit te wachten!
Na het eten weer een meeting gehad waar weer een Bijbels stukje door iemand werd aangehaald en besproken. De voorgaande stukjes gingen nog enigszins over de situatie hier in vergelijking met een stukje uit de bijbel, maar vandaag werd het oude testament aangehaald met een zwaar stuk waar ik echt geen touw aan kon vastknopen.
Na dit stukje gezelligheid begon het keihard te regenen en onweren. We zitten tussen de bergen in een dal, dus als de wolken eenmaal over de bergen heen zijn hebben ze vrij spel om te knallen. En ik heb me toch een paar mooie foto’s gemaakt! Echt geweldig.
Ik heb een tijdje naar buiten zitten staren vanaf de tafel, en belandde plots in een geloofsdiscussie. Ik heb echt wel bewondering voor mensen die leven zoals het in de bijbel omschreven staat. Maar zeker de oudere generatie staat niet open voor op- en/of aanmerkingen. Het is alles of niks: je leeft om God te dienen, en zo niet dan ben je een zondaar. Zeker toen het wederom zeer negatief over homo’s ging, ben ik van tafel weggegaan en heb gezegd dat ik ging slapen. Van binnen kookte mijn bloed.
Maar goed, ik ben hier voor een hoger doel en dat is (op dit moment) niet om God te dienen, maar om het land van mijn kleine zus te helpen. En kindjes blij te maken. En kindjes te laten lachen. En kindjes weer even kind te laten zijn, en niet een tweede moeder omdat ze de hele dat met hun jongere broertje of zusje op de arm rond moeten zeulen.
Wekker gezet om 4.25 uur… we schijnen om 5.00 uur beton te krijgen. Van binnen weet ik gewoon dat het niet gaat gebeuren, Haïtianen zijn niet van het vroege opstaan en aangezien de fabriek hier een uur vandaan ligt... maar goed, heb vertrouwen!
Dikke kus,
Charlie
Ps. Er staan weer nieuwe foto’s op hyves: http://kissandpeace.hyves.nl !
Pss. Ik heb echt zo’n verschrikkelijke zin in een koud biertje… *zucht*
Maandag 9 augustus 2010
*Kerkklokken…* (hoe toepasselijk) 4.25 uur!! Whoehoe, weer een gewone werkdag waarop we gewoon dingen mogen doen. Dan ook maar meteen vroeg.
Om 4.45 uur stap ik natuurlijk precies op tijd, zoals het een goede bouwvakster betaamd, de eetzaal binnen om het eerste bakkie pleur te nuttigen. (Ik drink alleen geen koffie, maar vond het wel leuk om te schrijven ;)) Ik was de eerste (en de enige vrouw :P), dat deed me deugd. Mannen en op tijd opstaan is toch altijd een vak apart.
Om 5.00 uur zijn we naar de bouwplaats gelopen… waar we om 6.30 uur nog uit ons neus zaten te eten. Inmiddels waren er al wat Amerikanen bijgekomen, zij zouden ook beton krijgen vandaag en het is een beetje ongeschreven regel om elkaar te helpen. Er moeten namelijk nogal wat dingen tegelijkertijd gebeuren. 6.30 uur dus, geen beton en geen pomp. Niks. In de verte hoorde ik mijn bed lachen en zeggen: ik zei het toch!
De Amerikanen hadden er wat op bedacht: laten we bidden voor het beton. Dus in een grote cirkel, knus, warm en omarmd hebben ze/we gevraagd of het niet wat sneller kon, want we stonden immers al 1.5 uur te wachten (misschien iets andere bewoording, maar kwam op hetzelfde neer). Het voelde erg vaut en Amerikaans. Mijn reisgenoten vonden het geweldig.
Om 6.35 uur kwam Dyan, contactpersoon met de betonfabriek, naar ons toe dat het pas 9.00 uur zou worden voordat het beton zou komen. Was te verwachten, dan maar even ontbijten en de nieuwe Dan Brown verder verslinden.
Om 8.45 uur zit ik met mijn medebouwvak(st)ers vol spanning aan de limo en koffie te wachten. Bij het geringste brommende geluid springt er wel iemand op om te kijken of ze dan nu eindelijk komen. Helaas, keer op keer worden we teleurgesteld. Tot 9.30. Dan ineens uit het niets verschijnt de pomp. Dit is toch wel een halleluja waard zou ik zeggen. Vol verwachting turen we in de verte, op zoek naar de tweede stofwolk waar dan de betonwagen uit vandaan zou moeten komen. Om 11.00 uur staan we nog te turen. Toch maar weer even wat limo met ijs drinken in de kantine. Komt er een Amerikaan naar ons toe, of we het al gehoord hebben. Uhm nee, vertel? De betonwagen staat nog op een teken (van God?) te wachten en is nog niet eens weg bij de fabriek. En de rit van de fabriek naar hier is ongeveer een uur, dus het duur nog wel even.
Om 12.30 uur is het 8e wereldwonder geschoten: er was een betonwagen in aantocht. Ik ben nog nooit zo blij geweest bij het zien van een betonwagen! Iedereen door het dolle heen, uit alle hoeken en gaten kwamen Amerikanen gekropen. Vandaag maar geen laarzen aan, maar vanaf de zijkant helpen met verdelen en aanduwen van beton.
Alleen wat dit alles niet nodig, want het beton was zo dun als (sorry voor het woord, het wordt dagelijks tijdens het ontbijt besproken) diaree. Konden we dus niet veel mee, er moest eerst een tweede wagen komen om het een beetje op een vloer te laten lijken. Het was toen inmiddels 12.50 uur. Wij weer in spanning wachten op de volgende wagen. En wederom, om 14.00 uur stonden we nog te turen. De eerste lading helemaal opgedroogd, drama.
De Amerikaanse ‘leider’ Phil was inmiddels veranderd in een stoommachine: het kwam uit zijn neus en uit zijn oren. Zijn project moest nog alles krijgen en als dit al zo lang duurde…
Om 14.15 uur kwam er spontaan een betonwagen uit de lucht vallen, dus meteen de wind van voren kreeg van Phil (ik dacht dat het ons project was?) en om 14.35 uur stond zowaar de volgende wagen te trappelen om zijn vocht te dumpen in ons... onze bekisting.
We kwamen natuurlijk net een kuub tekort (leuk woord, kuub, klopt het wel eigenlijk?). Dus weer wachten op een wagen. Toen om 15.00 uur eindelijk de vierde wagen aan kwam rijden, werden de Amerikanen wild aangezien het restant hun kant op zou gaan. Al met al een zware bevalling voor een stukkie betonnen vloer. En helaas moeten we nog een deel…
En dat schijnt morgen te komen. Rond een uur of 19.00. Had ik al vermeld dat het om 18.30 uur pikkedonker is en je geen hand voor ogen ziet? Hoe dit afloopt hoor je morgen! Spannend hé?
Na al dit gehannes, gewacht, heen en weergeloop en eindeloos geduld bleek dat ik toch wel iets vergeten was: zonnebrand. Normaal smeer ik me 5x per dag in, nu maar 2x.. en dat voel ik ook dan nu! Maar lang leve de VSM homo uhm, homeopatische crème voor schaaf en brandwonden, het is hemels verzachtend spul.
Owja, zal ik nog even vertellen wat we gegeten hebben vandaag? Je wilt het weten hé?
Voor de verandering hadden we naast de droge hondenbrokken vandaag ook echte cornflakes, Hoera! Voor lunch, ik wil denk ik nooit meer wat anders, rijst met… NEE! Zwarte bonen ipv bruine. En voor avondeten naturel en pittige gekruide kip met ‘frietjes’ en… JA! Bruine bonen (die had de kok vanmiddag bespaard, en wie wat bewaard die heeft wat, toch?).
Nu ben ik wel gaar, tis 21.30 uur en een lange dag geweest. Geen zin gehad in gesprekken met m’n reisgenoten en de verleidingen die we tijdens ons leven allemaal moeten doorstaan. Blabla.
Lkkr Dan Brown lezen, zal ook wel verboden zijn.
Nou lieve people die mij zo steunen met berichtjes, mailtjes en smsjes,
Ik hoop dat jullie lekker slapen, het is bij jullie immers 4.32 uur. Goh, zo laat stond ik gisteren op. Grappig ;)
XxX
Charles
-----------------------------------------------------------------------------------------
10 augustus 2010 06:26 | Door: Karin
He bouwvakkert,
Ziet er wel een beetje rood uit niet ?? Morgen maar weer vaker smeren :-).
Het meisje heeft echt veel van Berline, moet echt vreemd zijn haar daar te zien.Succes verder met het laatste stukkie vloer, zou mooi zijn als het af komt.
XXX, K.
-----------------------------
10 augustus 2010 07:48 | Door: Manouck
HiHi,
Goed in blijven smeren hoor! Voel zelf al de jeuk van de allergie en blaren doorkomen voor je, das geen pretje! Bovendien word je er niet productiever van :-) ! Geniet vooral nog van de aankomende dagen daar! Suc6!
-----------------------------
10 augustus 2010 18:02 | Door: Kees (pa)
He hallo charretje de betonmixerd, kruierd en vloeren gladmakerd.
Wat een erg leuk verhaal, ik herken heel veel van wat je schrijft. erg leuk dat je dit ook allemaal mee kan maken.
nog veel suc6 de laatste dagen, probeer te blijven lachen, je zit zo weer thuis achter een lekker, koud , koel, fris, in het juiste met koel water gespoelde glas getapt Belgisch wit biertje te drinken met je vriendjes en vriendinnetjes, hi hi, en smiley van Valentijn 8).
groeten en kus van je pa.
-----------------------------
10 augustus 2010 20:59 | Door: Shanna
Hey stoere meid,
Leuk om je verhalen te lezen. Ik moet zeggen een stuk leuker dan het laatste boek van Dan Brown!
Je foto's zijn prachtig!
Pas goed op jezelf en heel veel succes nog..
Dikke kus, Shan
-----------------------------
11 augustus 2010 21:14 | Door: Thir
Charlees!
Ik zie nu pas dat ik hier een reactie vergeten ben! Wat fijn dat je leuke gesprekken heb over het geloof. Weet ik alles van! Je kan maar beter te weinig zeggen als te veel, dat scheelt een hoop gezeur!
Hebben ze daar geen bier?:p
wij zijn in kroegstaking!! Dus kom maar gauw terug!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
-----------------------------
11 augustus 2010 21:22 | Door: Thir
Charlees!
Ik zie nu pas dat ik hier een reactie vergeten ben! Wat fijn dat je leuke gesprekken heb over het geloof. Weet ik alles van! Je kan maar beter te weinig zeggen als te veel, dat scheelt een hoop gezeur!
Hebben ze daar geen bier?:p
wij zijn in kroegstaking!! Dus kom maar gauw terug!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
-----------------------------
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
