Bezoek aan weeshuis
Blijf op de hoogte en volg Charlie
08 Augustus 2010 | Haïti, Chambrun
Zaterdag 7 augustus 2010
Weekend! Nouja, soort van dan. We mochten vandaag uitslapen, wat inhield dat we gewoon pas om half 8 aan het ontbijt hoefden te verschijnen. Om 7.15 uur schrokken we met zijn 4e wakker !!(slapen met z’n 4e hier op de kamer, alleen maar dames he..want ow ow ow stel je voor dat..)
Ontbijt waren geen hondenbrokken, maar WRAPS met gehakt, cheddar cheese en ei… En dat op je nuchtere maag. Ik heb het maar bij mijn twee crackers en pakje sultana’s gehouden.
De rest van de morgen eigenlijk lekker niks gedaan. Beetje m’n slaapplek opgeruimd, was geprobeerd te doen (maar er was geen wasmiddel) en beetje gelezen.
Lunch was, hoe kon het ook anders…juist. Rijst met bruine bonen. Maar er stond wel een soort van toetje bij: uberzoete popcorn. Heb ik ook maar aan me voorbij laten gaan..!
Om 13.00 uur zijn we in de pick-up, ik weer buiten achterin!!, naar het tehuis gereden. Bleek nog geen 10 minuten rijden, en we werden zeer welkom geheten door een man met een brede glimlach.
Misschien nog wel even goed om te vermelden: in dit tehuis is mijn vader ook geweest, en hij heeft hier een kleine inzameling gehouden omdat dit tehuisje echt leeft van niks. Ze hebben geen terugkerende giften en worden ook niet gesponsord. Begin van de week hebben we alle spullen uitgezocht en heb ik een koffer gemaakt voor dit tehuis. Daarnaast heeft Dennis, een tolk Creools-Engels, gevraagd om eten mee te nemen, omdat het tehuis een tekort zou hebben. Dus hebben we een grote doos met zakken rijst en nog wat kindervoeding meegenomen.
In ieder geval: de oprichter/leider, door de kinderen papa genoemd, was zeer blij, want hij had een visioen gehad dat er vandaag mensen zouden komen die voedsel en spullen zouden meebrengen. Kinderen keken ons met grote ogen aan, maar zaten erg tam in een hoekje. Totaal geen energie. We kregen een korte rondleiding door het tehuis, en dit was toch wel zeer indrukwekkend. Het eerste kamertje waar we naar binnen gingen was klein en er stonden drie kleine stapelbedjes. Dit was een slaapkamer voor de kleinere kinderen. Er lagen alleen gewoon kindjes van net een jaar, misschien nog jonger, te slapen op de grond. Amper kleding aan, vaak half naakt. Erg shocking, zeker om er een foto van te maken. Maar toch gedaan. Verder nog de voorraadkast gezien waar precies nog 1.5 zak meel lag en een paar eieren. Ook shocking. Het voedsel wat we meegenomen hadden kon geen betere bestemming krijgen. Uiteindelijk mochten we het dak even op, waar bleek dat er eigenlijk een eerste verdieping had moeten staan. Deze is volledig ingestort door de aardbeving en nu is er alleen nog de begane grond met een plat dak.
Beneden aangekomen hebben de kinderen voor ons gezongen, eerst de ouderen, daarna de jongeren. Erg schattig, maar met als gevolg dat wij ook moesten zingen. En natuurlijk een christelijk lied wat ik niet ken. Dus: playbacktime!
Na het zingen zijn we naar de kerk gelopen, wat een grote groene legertent bleek te zijn. De kerk was eveneens verwoest door de aardbeving. Bloedheet daarbinnen, en er kwamen iedere dienst zo’n 140 mensen op af. Teveel mensen voor zo’n tent, maar ze zaten dan ook overal volgens papa. Hij heeft hier het ontstaan van het weeshuis verteld en vragen beantwoord.
Daarna zijn we teruggegaan naar het tehuis waar we het voedsel, speelgoed en kleding aan papa gegeven hebben. Hij was er verschrikkelijk blij mee, nu hadden zijn kinderen weer te eten en nieuwe kleren. Verder had ik de sokhandpoppen meegenomen, die Manouck (vriendin) met een aantal kinderen gemaakt heeft in Nederland. Hier hebben ook diverse berichten van in de krant gestaan :)! Nouck, ik ga je nog een keer zeggen dat het echt super vind dat je dit gedaan hebt!
Papa heeft de poppen uitgedeeld zodat ik een aantal foto’s kon maken. De kinderen waren er echt blij mee en ik heb ze toen voor het eerst zien lachen.
Daarna werden we opgejaagd door de chauffeur en moesten we opeens weg. Erg jammer, want de kinderen begonnen net een beetje aan ons te wennen.
Terug op het kamp lkkr gedoucht en vroeg gegeten: kip, aardappels en sla, met fruitmix(mango, rozijnen, ananas en mandarijnen) en YOGHURTTOETJE toe. Feestmaal!
En ja, toen na het eten ben ik in een discussie verzeild, vraag me niet meer hoe het begon, over het geloof. En ja, toen was me wel weer duidelijk waarom ik mij er steeds minder in kan vinden.
Ik wil er niet teveel over uitweiden, maar het kwam er op neer dat homo’s en lesbiennes niet geaccepteerd werden want dat was raar en hoorde niet, seks voor het huwelijk was totaal not done en samenwonen ook niet. Want God had in de bijbel geschreven dat… Niet anders te interpreteren of lezen, alles of niks. Ik geloof dat ik toen wel weer met beide benen op de grond stond. Was maar korte discussie, waar ik het gevoel heb gekregen dat ik afgerekend word op het feit dat ik er niet zo extreem in zit zoals zij doen. Misschien een onterechte gedachten, maar de avond verliep verder anders dan de afgelopen dagen. Ik denk dat degene die meededen aan de discussie allemaal stof tot nadenken hebben gekregen.
Verder heeft het hier echt GIGANTISCH geplenst vanavond, nog nooit zo hard meegemaakt. Alles staat ook blank nu, en kan moeilijk weg door de kleilaag. Hoop dat de geul van onze vloer niet is ingestort!
Dit was het weer voor vandaag, tis hier al 22.38 uur, das best laat en ben ook wel gaar. Morgenochtend van 8.30 tot waarschijnlijk 11.30 een kerkdienst in het Creools. Daar ben ik wel benieuwd naar, iedereen schijnt mooi gekleed te gaan: van jong tot oud.
Als het goed is moeten jullie nu foto’s kunnen bekijken, er was weer iets niet goed gegaan volgens mij.
Dikke kus,
Charlie
-----------------------------------------------------------------------------------------
8 augustus 2010 15:57 | Door: Karin
Foto's gezien hoor, leuk, indrukwekkend, schattig, stoer, mooi, zielig, grappig ! :-)
Het is wel jammer dat sommige zo'n eigen interpretatie hebben van wat 'er in de bijbel' staat, ik zou zeggen : laat iedereen vrij in zijn beleving, dan komen we een stuk verder !
Maar het geeft toch niks als ze ook eens een andere mening horen.
succes met het volgende stukkie beton, hard doorwerken ( en hopen op een beetje vlot beton ) dan redden jullie het misschien.
XXX,
K.
---------------------------
8 augustus 2010 16:07 | Door: Thir
Ha Charles,
Ik vind het zielig dat de kindjes niks hebben! Je zou toch haast allemaal dingen op willen sturen:p
Je zal wel gesloopt zijn als je thuis ben! Maar je kan wel weer lekkere dingen eten! Ik ben benieuwd of je bent afgevallen:p
Nou veel succes en plezier in de kerk en met het bouwen:)
xxxxxxxxxxx je steun en toeverlaat
---------------------------
9 augustus 2010 10:17 | Door: Manouck
Ja, hier MOET ik natuurlijk op reageren hihi. Wat ben ik blij dat je hebt kunnen genieten van de eerste glimlach van de kids. En dat mede door de kleurrijke sokpoppen.
Ik ga mn collega's meteen de foto's en je stukje tekst doorsturen. (Ik zal de discussie over geloof e.d. achterwege laten heheh).
Ik kijk uit naar de rest van de blogs en foto's.
Groetjes van ons !
---------------------------
Weekend! Nouja, soort van dan. We mochten vandaag uitslapen, wat inhield dat we gewoon pas om half 8 aan het ontbijt hoefden te verschijnen. Om 7.15 uur schrokken we met zijn 4e wakker !!(slapen met z’n 4e hier op de kamer, alleen maar dames he..want ow ow ow stel je voor dat..)
Ontbijt waren geen hondenbrokken, maar WRAPS met gehakt, cheddar cheese en ei… En dat op je nuchtere maag. Ik heb het maar bij mijn twee crackers en pakje sultana’s gehouden.
De rest van de morgen eigenlijk lekker niks gedaan. Beetje m’n slaapplek opgeruimd, was geprobeerd te doen (maar er was geen wasmiddel) en beetje gelezen.
Lunch was, hoe kon het ook anders…juist. Rijst met bruine bonen. Maar er stond wel een soort van toetje bij: uberzoete popcorn. Heb ik ook maar aan me voorbij laten gaan..!
Om 13.00 uur zijn we in de pick-up, ik weer buiten achterin!!, naar het tehuis gereden. Bleek nog geen 10 minuten rijden, en we werden zeer welkom geheten door een man met een brede glimlach.
Misschien nog wel even goed om te vermelden: in dit tehuis is mijn vader ook geweest, en hij heeft hier een kleine inzameling gehouden omdat dit tehuisje echt leeft van niks. Ze hebben geen terugkerende giften en worden ook niet gesponsord. Begin van de week hebben we alle spullen uitgezocht en heb ik een koffer gemaakt voor dit tehuis. Daarnaast heeft Dennis, een tolk Creools-Engels, gevraagd om eten mee te nemen, omdat het tehuis een tekort zou hebben. Dus hebben we een grote doos met zakken rijst en nog wat kindervoeding meegenomen.
In ieder geval: de oprichter/leider, door de kinderen papa genoemd, was zeer blij, want hij had een visioen gehad dat er vandaag mensen zouden komen die voedsel en spullen zouden meebrengen. Kinderen keken ons met grote ogen aan, maar zaten erg tam in een hoekje. Totaal geen energie. We kregen een korte rondleiding door het tehuis, en dit was toch wel zeer indrukwekkend. Het eerste kamertje waar we naar binnen gingen was klein en er stonden drie kleine stapelbedjes. Dit was een slaapkamer voor de kleinere kinderen. Er lagen alleen gewoon kindjes van net een jaar, misschien nog jonger, te slapen op de grond. Amper kleding aan, vaak half naakt. Erg shocking, zeker om er een foto van te maken. Maar toch gedaan. Verder nog de voorraadkast gezien waar precies nog 1.5 zak meel lag en een paar eieren. Ook shocking. Het voedsel wat we meegenomen hadden kon geen betere bestemming krijgen. Uiteindelijk mochten we het dak even op, waar bleek dat er eigenlijk een eerste verdieping had moeten staan. Deze is volledig ingestort door de aardbeving en nu is er alleen nog de begane grond met een plat dak.
Beneden aangekomen hebben de kinderen voor ons gezongen, eerst de ouderen, daarna de jongeren. Erg schattig, maar met als gevolg dat wij ook moesten zingen. En natuurlijk een christelijk lied wat ik niet ken. Dus: playbacktime!
Na het zingen zijn we naar de kerk gelopen, wat een grote groene legertent bleek te zijn. De kerk was eveneens verwoest door de aardbeving. Bloedheet daarbinnen, en er kwamen iedere dienst zo’n 140 mensen op af. Teveel mensen voor zo’n tent, maar ze zaten dan ook overal volgens papa. Hij heeft hier het ontstaan van het weeshuis verteld en vragen beantwoord.
Daarna zijn we teruggegaan naar het tehuis waar we het voedsel, speelgoed en kleding aan papa gegeven hebben. Hij was er verschrikkelijk blij mee, nu hadden zijn kinderen weer te eten en nieuwe kleren. Verder had ik de sokhandpoppen meegenomen, die Manouck (vriendin) met een aantal kinderen gemaakt heeft in Nederland. Hier hebben ook diverse berichten van in de krant gestaan :)! Nouck, ik ga je nog een keer zeggen dat het echt super vind dat je dit gedaan hebt!
Papa heeft de poppen uitgedeeld zodat ik een aantal foto’s kon maken. De kinderen waren er echt blij mee en ik heb ze toen voor het eerst zien lachen.
Daarna werden we opgejaagd door de chauffeur en moesten we opeens weg. Erg jammer, want de kinderen begonnen net een beetje aan ons te wennen.
Terug op het kamp lkkr gedoucht en vroeg gegeten: kip, aardappels en sla, met fruitmix(mango, rozijnen, ananas en mandarijnen) en YOGHURTTOETJE toe. Feestmaal!
En ja, toen na het eten ben ik in een discussie verzeild, vraag me niet meer hoe het begon, over het geloof. En ja, toen was me wel weer duidelijk waarom ik mij er steeds minder in kan vinden.
Ik wil er niet teveel over uitweiden, maar het kwam er op neer dat homo’s en lesbiennes niet geaccepteerd werden want dat was raar en hoorde niet, seks voor het huwelijk was totaal not done en samenwonen ook niet. Want God had in de bijbel geschreven dat… Niet anders te interpreteren of lezen, alles of niks. Ik geloof dat ik toen wel weer met beide benen op de grond stond. Was maar korte discussie, waar ik het gevoel heb gekregen dat ik afgerekend word op het feit dat ik er niet zo extreem in zit zoals zij doen. Misschien een onterechte gedachten, maar de avond verliep verder anders dan de afgelopen dagen. Ik denk dat degene die meededen aan de discussie allemaal stof tot nadenken hebben gekregen.
Verder heeft het hier echt GIGANTISCH geplenst vanavond, nog nooit zo hard meegemaakt. Alles staat ook blank nu, en kan moeilijk weg door de kleilaag. Hoop dat de geul van onze vloer niet is ingestort!
Dit was het weer voor vandaag, tis hier al 22.38 uur, das best laat en ben ook wel gaar. Morgenochtend van 8.30 tot waarschijnlijk 11.30 een kerkdienst in het Creools. Daar ben ik wel benieuwd naar, iedereen schijnt mooi gekleed te gaan: van jong tot oud.
Als het goed is moeten jullie nu foto’s kunnen bekijken, er was weer iets niet goed gegaan volgens mij.
Dikke kus,
Charlie
-----------------------------------------------------------------------------------------
8 augustus 2010 15:57 | Door: Karin
Foto's gezien hoor, leuk, indrukwekkend, schattig, stoer, mooi, zielig, grappig ! :-)
Het is wel jammer dat sommige zo'n eigen interpretatie hebben van wat 'er in de bijbel' staat, ik zou zeggen : laat iedereen vrij in zijn beleving, dan komen we een stuk verder !
Maar het geeft toch niks als ze ook eens een andere mening horen.
succes met het volgende stukkie beton, hard doorwerken ( en hopen op een beetje vlot beton ) dan redden jullie het misschien.
XXX,
K.
---------------------------
8 augustus 2010 16:07 | Door: Thir
Ha Charles,
Ik vind het zielig dat de kindjes niks hebben! Je zou toch haast allemaal dingen op willen sturen:p
Je zal wel gesloopt zijn als je thuis ben! Maar je kan wel weer lekkere dingen eten! Ik ben benieuwd of je bent afgevallen:p
Nou veel succes en plezier in de kerk en met het bouwen:)
xxxxxxxxxxx je steun en toeverlaat
---------------------------
9 augustus 2010 10:17 | Door: Manouck
Ja, hier MOET ik natuurlijk op reageren hihi. Wat ben ik blij dat je hebt kunnen genieten van de eerste glimlach van de kids. En dat mede door de kleurrijke sokpoppen.
Ik ga mn collega's meteen de foto's en je stukje tekst doorsturen. (Ik zal de discussie over geloof e.d. achterwege laten heheh).
Ik kijk uit naar de rest van de blogs en foto's.
Groetjes van ons !
---------------------------
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
