Haïti reis en dag 1!
Blijf op de hoogte en volg Charlie
04 Augustus 2010 | Haïti, Chambrun
1 & 2 augustus 2010
Eindelijk gaat het vandaag dan gebeuren :) Gisteren papa opgehaald en aan een kruisverhoor onderworpen, vandaag ga ik naar Haïti toe!
Met een auto vol tassen en klein grut zijn we naar Brussel gereden, een giga deja vu aangezien we gisteren dezelfde rit gemaakt hebben. Op Brussel aangekomen hadden mijn reisgenoten al een paar keer gebeld waar ik bleef (ik was nl iets later, maar ruuiiimmmm op tijd ;) ) en stonden al bepakt en bezakt klaar om door de douane te stormen.
Ik had de meeste al een keer gezien (en daar had ik natuurlijk ook een mening over..), maar ik heb mezelf voorgenomen alles op 0 te zetten en met frisse moed opnieuw te beginnen. (Nu ben ik ¾ dag verder en denk ik daar heel anders over.. *Zip it*)
Anyhow, alles ingecheckt, 2x 23 kilo, dus we konden door de douane en meteen door naar de gate. Met 45 minuten vertraging vertrokken van Brussel naar Londen. Daar zat ik naast een reisgenootje dat net 18 was geworden en nooit eerder gevlogen had, dus voortdurend neerstortverhalen zat aan te halen. Daarbij was ze de voorlichtingskaart aan het bestuderen, waarop staat wat je moet doen bij een ongeluk en waar de nooduitgangen zijn, en maakte ze de opmerking (bij een plaatje waar uitgelegd werd hoe je de deur open moet doen in geval van nood): joh, dus je kan ook een raampje opendoen als je het warm hebt… Dus. Niveau below zero. Maar ze is wel aardig hoor… ;)
Londen hebben we eigenlijk niet gezien, want door de vertraging moesten we meteen door naar de volgende terminal. Die bleek achteraf aan de andere kant van het vliegveld, waar je met een bus naartoe moest, dus dat ging net goed.
We vlogen met American Airlines,en ik moet zeggen dat zij de beste service hebben van ‘ALLE’ (gnagna)vluchten die ik tot nu toe heb gehad. Eten was ook goed te doen, alleen de films en muziek dateerde uit het jaar 0.
In New York aangekomen, wat waarschijnlijk in het vliegtuig nog niet helemaal was doorgedrongen, moesten we de koffers halen om deze 100 meter verder weer te dumpen zodat ze mee zouden gaan in het vliegtuig naar Port au prince(PAP). En ja, toen dat gedaan was, hadden we 11 uur de tijd.
En ach, tja… als je dan toch op het vliegveld van New freaking York staat kan je gewoon even een GELE taxi pakken en naar TIMES SQUARE carren?WWHHAAAAAHHHHHHH!!!
Het staat zo in tegenstelling met de reden waarom ik onderweg ben, maar mensen…ik heb echt nog nooit met zo’n glimlach in een stad rondgelopen! GEWELDIG om dat een x van dichtbij te zien.
Aangezien het al een uur of 1 was, waren bijna alle winkels al dicht (ook m’n All Starwinkel :( maar dat was misschien maar beter ook). Heerlijk rondgelopen en foto’s gemaakt, uiteindelijk ‘noodgedwongen’ bij Mac D wat gaan drinken, omdat er echt niks anders open was. Ze hebben hier alleen verse smoothies! Dus heel gezond dat maar genomen, samen met een hamburger..!Daarna wilde ik heel graag naar Ground Zero, dus hebben we met z’n 7e weer een taxi gepakt.
Daar aangekomen bleek het een giga bouwput te zijn. Toch heeft het een diepe indruk achtergelaten, om zo’n gapend gat tussen al die hoge kantoren te zien liggen. Ik heb wat foto’s bekeken van wat er uiteindelijk moet komen te staan, ben benieuwd naar het eindresultaat.
Na dit tripje zijn we maar weer naar het vliegveld gegaan, waar ik weer zowat alles moest uittrekken omdat dat Pokke(sorry) POKKEapparaat maar bleef piepen. En laten we eerlijk zijn, ik zie er toch wel uit als een terrorist, right? In ieder geval, steeds meer Haïtiaanse mensen die samen met ons aan het wachten waren tot we mochten boarden, stiekem glurend en zich afvragend wat wij daar gaan doen.
Vlucht duurde voor mijn gevoel erg lang, maar ik had dan ook pas 2 uur geslapen en was toch al ruim 27 uur onderweg. Uiteindelijk aangekomen op PAP. Ik heb nog nooit een vliegveld gezien waar, afgezien van ons vliegtuig, nog een ander vliegtuig stond en verder niks. Compleet leeg, met in het midden nog wat militairen helikopters.
Met de bus werden we naar de ’terminal’ gebracht, wat achteraf gewoon een schuur bleek te zijn met 5 houten balies. Voor de 33e keer een formulier invullen, lang in de rij staan om vervolgens te horen te krijgen dat ze toch echt een adres van verblijf moeten hebben voordat er een stempel gezet kon worden, maar uiteindelijk mochten we dan langs de balie naar de bagageband. En echt, wat daar gebeurde heb ik nog NOOIT meegemaakt… Iedereen die aan boord zat stond nu om iets wat op een bagageband leek, te schreeuwen, trekken en duwen. Ik geloof niet dat ik al wat geschreven had over de warmte hé? Buiten was het een graad of 35, maar binnen minstens 40 graden. Bizar.
Ik heb m’n tas en laptop (thnx again Robin :) )op de grond gezet en ben gaan wachten tot iedereen een beetje weg was. M’n reisgenoten stonden inmiddels ook tussen alle Haïtianen. Zij liever dan ik…(!) Na ruim 45 minuten kwamen al onze koffers dat toch nog tevoorschijn en konden we eindelijk naar buiten. Met nog vers in het geheugen de waarschuwing: laat niemand je koffers dragen, dat gaat je geld kosten, lopen we naar buiten waar we al snel een man met een briefje GAIN zien staan. Hij meteen aangeboden om koffers te dragen, prompt waren er ineens nog twee mensen van GAIN, aantal van mijn reisgenoten lieten hun koffers met liefde dragen.
Tja, je voelt hem al aankomen. Waren dus helemaal geen mensen van GAIN, de buschauffeur zou het briefje aan hen gegeven hebben en nu wilde ze geld zien. Ik heb geloof ik nog nooit zo goed Engels gesproken, want ik ben toch wel een beetje pissed geworden. Achteraf spijt van gehad, maar goed. Uiteindelijk $ 10,00 betaald, maar was niet echt een lekker begin van de aankomst!
De busreis was daarentegen wel bijzonder. Omdat het qua verkeer druk was en alles maar eenbaans was, veel file maar daardoor heb ik wel de omgeving kunnen zien. En de eerste tentenkampen.
Heel bizar om de beelden van TV nu in het echt te zien.
Chambrun, de plaats waar het kamp ligt met daarnaast de werkplaats van de loods, ligt een stuk buiten de stad. Eigenlijk in de middle of niks, maar wel tussen de bergen. Daar werden we begroet door nieuwsgierige Haïtianen en de Nederlanders die hier nog waren: Dik en Riet (ouder echtpaar, zijn hier al 6 weken) Arjen, Leendert en Job (gasten tussen de 18-26 jaar) .
Tassen naar de kamer gebracht, een kamer met vijf stapelbedden en 3 ventilatoren, en eerst overheerlijk koud water met ijsklontjes gedronken in het restaurant, zoals ze het hier noemen. Een apart gebouw waaraan de keuken verbonden is, met een eetzaal. Zie de foto!
Daarna een rondleiding gehad over het terrein, in de volle zon erg warm. Blijkt dat er nog een aantal andere projecten hier op het terrein gedaan worden door een groep Amerikanen. Er wordt momenteel een ziekenhuis gebouwd, en uiteindelijk moet er ook een soort guesthouse gebouwd worden voor de mensen die hierheen komen om te helpen/bouwen oid. Nu slapen alle dames namelijk in de kerk (niet zoals de kerken in Ned!) en de heren in een tent .
Eerst gedoucht, max 2 minuten das ook weer een ervaring, daarna gegeten: ik moet zeggen dat het eten me echt meevalt. Ontbijt zal me over een paar dagen m’n neus uitkomen (10 soorten cornflakes, thnx again for the crackers mom&dad!) maar de lunch vanmiddag(Bagels met pindakaas!!) en het avondeten (vandaag pasta met worst, kaas!! en komkommer) was goed te doen.
Om 20.45 lag ik eindelijk in m’n bedje en heb ik tot half 8 geslapen. Heerlijk :)!
Vandaag hebben we rustig aangedaan. De mannen/jongens zijn nog een beetje aan het betonvlechten gegaan, er was nl geen beton. Waarom niet? GAIN(die uit Amerika) was even vergeten geld over te maken, zodat er nu geen beton meegegeven kon worden. Schijnt nu donderdag pas weer te komen. Zo schijnt het al zes weken te gaan…
De vrouwen/meiden hebben eerst al de meegebrachte spullen verzameld en gekeken wat er was. Een lange rij tafels helemaal vol met speelgoed, knuffels, kleding en buitenspeelgoed. Aangezien mijn vader de afgelopen vier weken in Haïti is geweest, heb ik een aantal verhalen van hem meegekregen. Een verhaal wat me zeer is bijgebleven was een klein weeshuis wat door de aardbeving zwaar is beschadigd en echt niks hadden. Kinderen moesten zelfs op de grond slapen omdat er te weinig bedden zijn. Mijn vader heeft met een aantal mensen toen geld ingezameld, zodat ze in ieder geval iets hadden om wat van te kopen. Zeer aangrijpend, en helaas een van vele weeshuizen.
Vandaag heb ik een koffer volgestopt met veel van de kleding die ik had meegenomen, veel speelgoed en knuffels, en deze gaan we volgende week (mede op mijn verzoek) langsbrengen :)
Na het uitzoeken en de lunch met bagels(stel je er niks bij voor, ze waren droog, droger, drogest en zo plat als een boterham, maar toch lkkr met pindakaas!) was er een vrouwenmiddag voor de Haïtiaanse vrouwen om iets te maken. Vandaag zouden we gaan scooby-doo-en…plastic touwtjes knopen tot een armbandje of ketting. In begin waren er maar twee jonge meiden, maar uiteindelijk zat de hele tafel vol. Leuk om zo met ze te werken, want je verstaat er echt niks noppes van maar je begrijpt elkaar wel.
Momenteel zit ik in de eetzaal te typen, daar werkt het internet het beste. Tis hier ook het koelst, in de slaapkamer is het nog 35 graden. Beetje jammer ;)
Morgen gaan we naar Hart voor Haïti, een dorp wat opgericht ik door een Nederlander. We gaan daar naartoe om te helpen met verven. Helaas is hier morgen vrij weinig te doen, omdat er dus geen beton komt/gekomen is. Ik ben benieuwd, er schijnen daar ook een hoop kids te zitten, dus ik kan m’n lol op met m’n camera! We worden om 8.00 opgehaald, bij jullie is het dan al 15.00 uur!
Donderdag krijgen we een ’rondleiding’ per auto door de stad door uhm…heel slecht, maar ben zijn naam vergeten. In ieder geval zijn we de hele dag weg en ik denk ook dat dit de meeste indruk zal gaan maken. I’ll keep you posted!
Tis een heel verhaal geworden waarin ik de helft vast vergeten ben, maar dit zal later wel aangevuld gaan worden! Ik ga nu even kijken naar mn reisgenoten die zich compleet belachelijk maken met hints en daarna lkkr slapen. Tis hier immers al 21.15 uur :P
Thnx voor alle berichtjes en smsjes, daar word ik heel blij van als ik dat lees. (Er is hier nl een wireless verbinding, vraag me niet hoe, en daardoor kan ik m’n mail checken :) ! En skypen, maar dan moeten mensen wel eens opnemen..!!)
Voor jullie slaap lekker, ik zie op de laptop dat het 4.16 uur is. Tot snel weer!
Kus,
Charlie
Ps. Dat hele vrouwen/mannenverhaal… qua verdeling dan = Jak. Alsof vrouwen niet kunnen bouwen? Ik heb vandaag dan ook aangegeven dat ik gewoon met bouwen wil helpen en niet ‘afgescheept’ word met vrouwelijke klusjes. Wel netjes hoor pa, wees maar gerust. Ik heb trouwens een verhalen over je gehoord, party animal..!! Whahahahahahaha…!
Pps. Ik heb al twee muggenbulten… kleine teen en m’n voet. Jeukjeuk, krabbel…
-----------------------------------------------------------------------------------------
4 augustus 2010 07:49 | Door: Karin
He Charlie :-),
Wat een verhaal al !
Even over het skypen, wij snappen het ook niet. We zien dat je probeert te bellen, maar krijgen geen 'contact', daarna zien we dat "gebruiker niet online " is. Blijf proberen hoor, we houden het in de gaten.
Veel succes met wat je gaat doen, we zijn erg benieuwd naar de verhalen van Hart voor Haiti, papa heeft daar ook veel foto's van gemaakt.Nu is het bij jou nacht, dus lekker slapen, en verfze voor morgen.
XXX, K.
-------------------------------
4 augustus 2010 08:36 | Door: Manouck
Hi,
Mooi verhaal,.. nu al. Ben benieuwd hoe de rest van de dagen eruit zien. Ik denk dat je wil blijven schrijven en foto's maken om alles te onthouden. Wat een belevenis hè ! Uiteraard sta ik op scherp wanneer de sokpoppen genoemd worden, dus blijf maar veel typen ;-) ! xXx Nouck
-------------------------------
4 augustus 2010 09:27 | Door: Mary
Hé Charlie!
Na 'n hele lange reis dan eindelijk op de plaats van bestemming! Fantastisch dat je dit onderneemt! En ja zeg, laat je vooral niet afschepen om "mannenklussen" te doen,is goed te doen en geeft veel voldoening! Ben stiekem wel jaloers op je, ik vind het echt zo goed om dit soort dingen te doen! Helaas zit er voor mij dit jaar geen reis in, wie weet volgend jaar lukt het misschien wel weer. Ik kijk uit naar je volgende verslag, wens je natuurlijk alle succes van de wereld, morgen eerst die schilderklus, ik ben benieuwd hoe het afloopt.
Liefs Mary
-------------------------------
4 augustus 2010 16:26 | Door: Thir
Halloo!!
Wat een verhaal zeg! Je had tijdens je reis zeker je grote broek (ps mario zegt tegen me dat ik het een ander woord moet noemen, maar dat durf ik hier niet te schrijven) aan! Heb je al beste vriendinnen gemaakt? Ik ben eigenlijk wel heel benieuwd naar de foto's! De poes ging in een boom klimmen toen we gingen wandelen:p
Heel veel succes met je muggenbulten! Je kokos heeft dus geen effect!
Kusuusss
Groetjess van mario!!
-------------------------------
4 augustus 2010 18:34 | Door: Oma van der Neut
Hoi Charlot,
Hartstikke leuk verslag. We blijven het volgen.
Sterkte met de warmte en
de muggen.
Knuffel van oma,(opa is
weer aan het vissen), dus
die knuffel hou je tegoed. Liefs,oma.
-------------------------------
4 augustus 2010 18:55 | Door: Shanna
Hey girlie,
Ben zo blij om te lezen dat je goed bent aangekomen (maakte me alweer zorgen).
Heel veel sterkte met alles! Ik hou je verhalen in de gaten..
Dikke kus, Shan
-------------------------------
5 augustus 2010 16:27 | Door: Anja
Hé meis,
Je bent al weer lekker op dreef, merk ik al.
Keep going girl.
Je doet het nu al goed in mijn ogen.
Sterkte met de warmte en ik hoop dat je niet al te veel gestoken wordt.
Dikke kus Anja
-------------------------------
5 augustus 2010 19:33 | Door: Marlou
Lievie!!!Wat gaaf om te lezen allemaal!Geniet van alles en je hebt meer internet als hier zo te zien.Wel lekker voor je jij die hard!en zooooo vet van New York!!!!!!!!!!!!me very Very jaloers!!!!:) succes daar nog meid,love you!!!kussss
-------------------------------
Eindelijk gaat het vandaag dan gebeuren :) Gisteren papa opgehaald en aan een kruisverhoor onderworpen, vandaag ga ik naar Haïti toe!
Met een auto vol tassen en klein grut zijn we naar Brussel gereden, een giga deja vu aangezien we gisteren dezelfde rit gemaakt hebben. Op Brussel aangekomen hadden mijn reisgenoten al een paar keer gebeld waar ik bleef (ik was nl iets later, maar ruuiiimmmm op tijd ;) ) en stonden al bepakt en bezakt klaar om door de douane te stormen.
Ik had de meeste al een keer gezien (en daar had ik natuurlijk ook een mening over..), maar ik heb mezelf voorgenomen alles op 0 te zetten en met frisse moed opnieuw te beginnen. (Nu ben ik ¾ dag verder en denk ik daar heel anders over.. *Zip it*)
Anyhow, alles ingecheckt, 2x 23 kilo, dus we konden door de douane en meteen door naar de gate. Met 45 minuten vertraging vertrokken van Brussel naar Londen. Daar zat ik naast een reisgenootje dat net 18 was geworden en nooit eerder gevlogen had, dus voortdurend neerstortverhalen zat aan te halen. Daarbij was ze de voorlichtingskaart aan het bestuderen, waarop staat wat je moet doen bij een ongeluk en waar de nooduitgangen zijn, en maakte ze de opmerking (bij een plaatje waar uitgelegd werd hoe je de deur open moet doen in geval van nood): joh, dus je kan ook een raampje opendoen als je het warm hebt… Dus. Niveau below zero. Maar ze is wel aardig hoor… ;)
Londen hebben we eigenlijk niet gezien, want door de vertraging moesten we meteen door naar de volgende terminal. Die bleek achteraf aan de andere kant van het vliegveld, waar je met een bus naartoe moest, dus dat ging net goed.
We vlogen met American Airlines,en ik moet zeggen dat zij de beste service hebben van ‘ALLE’ (gnagna)vluchten die ik tot nu toe heb gehad. Eten was ook goed te doen, alleen de films en muziek dateerde uit het jaar 0.
In New York aangekomen, wat waarschijnlijk in het vliegtuig nog niet helemaal was doorgedrongen, moesten we de koffers halen om deze 100 meter verder weer te dumpen zodat ze mee zouden gaan in het vliegtuig naar Port au prince(PAP). En ja, toen dat gedaan was, hadden we 11 uur de tijd.
En ach, tja… als je dan toch op het vliegveld van New freaking York staat kan je gewoon even een GELE taxi pakken en naar TIMES SQUARE carren?WWHHAAAAAHHHHHHH!!!
Het staat zo in tegenstelling met de reden waarom ik onderweg ben, maar mensen…ik heb echt nog nooit met zo’n glimlach in een stad rondgelopen! GEWELDIG om dat een x van dichtbij te zien.
Aangezien het al een uur of 1 was, waren bijna alle winkels al dicht (ook m’n All Starwinkel :( maar dat was misschien maar beter ook). Heerlijk rondgelopen en foto’s gemaakt, uiteindelijk ‘noodgedwongen’ bij Mac D wat gaan drinken, omdat er echt niks anders open was. Ze hebben hier alleen verse smoothies! Dus heel gezond dat maar genomen, samen met een hamburger..!Daarna wilde ik heel graag naar Ground Zero, dus hebben we met z’n 7e weer een taxi gepakt.
Daar aangekomen bleek het een giga bouwput te zijn. Toch heeft het een diepe indruk achtergelaten, om zo’n gapend gat tussen al die hoge kantoren te zien liggen. Ik heb wat foto’s bekeken van wat er uiteindelijk moet komen te staan, ben benieuwd naar het eindresultaat.
Na dit tripje zijn we maar weer naar het vliegveld gegaan, waar ik weer zowat alles moest uittrekken omdat dat Pokke(sorry) POKKEapparaat maar bleef piepen. En laten we eerlijk zijn, ik zie er toch wel uit als een terrorist, right? In ieder geval, steeds meer Haïtiaanse mensen die samen met ons aan het wachten waren tot we mochten boarden, stiekem glurend en zich afvragend wat wij daar gaan doen.
Vlucht duurde voor mijn gevoel erg lang, maar ik had dan ook pas 2 uur geslapen en was toch al ruim 27 uur onderweg. Uiteindelijk aangekomen op PAP. Ik heb nog nooit een vliegveld gezien waar, afgezien van ons vliegtuig, nog een ander vliegtuig stond en verder niks. Compleet leeg, met in het midden nog wat militairen helikopters.
Met de bus werden we naar de ’terminal’ gebracht, wat achteraf gewoon een schuur bleek te zijn met 5 houten balies. Voor de 33e keer een formulier invullen, lang in de rij staan om vervolgens te horen te krijgen dat ze toch echt een adres van verblijf moeten hebben voordat er een stempel gezet kon worden, maar uiteindelijk mochten we dan langs de balie naar de bagageband. En echt, wat daar gebeurde heb ik nog NOOIT meegemaakt… Iedereen die aan boord zat stond nu om iets wat op een bagageband leek, te schreeuwen, trekken en duwen. Ik geloof niet dat ik al wat geschreven had over de warmte hé? Buiten was het een graad of 35, maar binnen minstens 40 graden. Bizar.
Ik heb m’n tas en laptop (thnx again Robin :) )op de grond gezet en ben gaan wachten tot iedereen een beetje weg was. M’n reisgenoten stonden inmiddels ook tussen alle Haïtianen. Zij liever dan ik…(!) Na ruim 45 minuten kwamen al onze koffers dat toch nog tevoorschijn en konden we eindelijk naar buiten. Met nog vers in het geheugen de waarschuwing: laat niemand je koffers dragen, dat gaat je geld kosten, lopen we naar buiten waar we al snel een man met een briefje GAIN zien staan. Hij meteen aangeboden om koffers te dragen, prompt waren er ineens nog twee mensen van GAIN, aantal van mijn reisgenoten lieten hun koffers met liefde dragen.
Tja, je voelt hem al aankomen. Waren dus helemaal geen mensen van GAIN, de buschauffeur zou het briefje aan hen gegeven hebben en nu wilde ze geld zien. Ik heb geloof ik nog nooit zo goed Engels gesproken, want ik ben toch wel een beetje pissed geworden. Achteraf spijt van gehad, maar goed. Uiteindelijk $ 10,00 betaald, maar was niet echt een lekker begin van de aankomst!
De busreis was daarentegen wel bijzonder. Omdat het qua verkeer druk was en alles maar eenbaans was, veel file maar daardoor heb ik wel de omgeving kunnen zien. En de eerste tentenkampen.
Heel bizar om de beelden van TV nu in het echt te zien.
Chambrun, de plaats waar het kamp ligt met daarnaast de werkplaats van de loods, ligt een stuk buiten de stad. Eigenlijk in de middle of niks, maar wel tussen de bergen. Daar werden we begroet door nieuwsgierige Haïtianen en de Nederlanders die hier nog waren: Dik en Riet (ouder echtpaar, zijn hier al 6 weken) Arjen, Leendert en Job (gasten tussen de 18-26 jaar) .
Tassen naar de kamer gebracht, een kamer met vijf stapelbedden en 3 ventilatoren, en eerst overheerlijk koud water met ijsklontjes gedronken in het restaurant, zoals ze het hier noemen. Een apart gebouw waaraan de keuken verbonden is, met een eetzaal. Zie de foto!
Daarna een rondleiding gehad over het terrein, in de volle zon erg warm. Blijkt dat er nog een aantal andere projecten hier op het terrein gedaan worden door een groep Amerikanen. Er wordt momenteel een ziekenhuis gebouwd, en uiteindelijk moet er ook een soort guesthouse gebouwd worden voor de mensen die hierheen komen om te helpen/bouwen oid. Nu slapen alle dames namelijk in de kerk (niet zoals de kerken in Ned!) en de heren in een tent .
Eerst gedoucht, max 2 minuten das ook weer een ervaring, daarna gegeten: ik moet zeggen dat het eten me echt meevalt. Ontbijt zal me over een paar dagen m’n neus uitkomen (10 soorten cornflakes, thnx again for the crackers mom&dad!) maar de lunch vanmiddag(Bagels met pindakaas!!) en het avondeten (vandaag pasta met worst, kaas!! en komkommer) was goed te doen.
Om 20.45 lag ik eindelijk in m’n bedje en heb ik tot half 8 geslapen. Heerlijk :)!
Vandaag hebben we rustig aangedaan. De mannen/jongens zijn nog een beetje aan het betonvlechten gegaan, er was nl geen beton. Waarom niet? GAIN(die uit Amerika) was even vergeten geld over te maken, zodat er nu geen beton meegegeven kon worden. Schijnt nu donderdag pas weer te komen. Zo schijnt het al zes weken te gaan…
De vrouwen/meiden hebben eerst al de meegebrachte spullen verzameld en gekeken wat er was. Een lange rij tafels helemaal vol met speelgoed, knuffels, kleding en buitenspeelgoed. Aangezien mijn vader de afgelopen vier weken in Haïti is geweest, heb ik een aantal verhalen van hem meegekregen. Een verhaal wat me zeer is bijgebleven was een klein weeshuis wat door de aardbeving zwaar is beschadigd en echt niks hadden. Kinderen moesten zelfs op de grond slapen omdat er te weinig bedden zijn. Mijn vader heeft met een aantal mensen toen geld ingezameld, zodat ze in ieder geval iets hadden om wat van te kopen. Zeer aangrijpend, en helaas een van vele weeshuizen.
Vandaag heb ik een koffer volgestopt met veel van de kleding die ik had meegenomen, veel speelgoed en knuffels, en deze gaan we volgende week (mede op mijn verzoek) langsbrengen :)
Na het uitzoeken en de lunch met bagels(stel je er niks bij voor, ze waren droog, droger, drogest en zo plat als een boterham, maar toch lkkr met pindakaas!) was er een vrouwenmiddag voor de Haïtiaanse vrouwen om iets te maken. Vandaag zouden we gaan scooby-doo-en…plastic touwtjes knopen tot een armbandje of ketting. In begin waren er maar twee jonge meiden, maar uiteindelijk zat de hele tafel vol. Leuk om zo met ze te werken, want je verstaat er echt niks noppes van maar je begrijpt elkaar wel.
Momenteel zit ik in de eetzaal te typen, daar werkt het internet het beste. Tis hier ook het koelst, in de slaapkamer is het nog 35 graden. Beetje jammer ;)
Morgen gaan we naar Hart voor Haïti, een dorp wat opgericht ik door een Nederlander. We gaan daar naartoe om te helpen met verven. Helaas is hier morgen vrij weinig te doen, omdat er dus geen beton komt/gekomen is. Ik ben benieuwd, er schijnen daar ook een hoop kids te zitten, dus ik kan m’n lol op met m’n camera! We worden om 8.00 opgehaald, bij jullie is het dan al 15.00 uur!
Donderdag krijgen we een ’rondleiding’ per auto door de stad door uhm…heel slecht, maar ben zijn naam vergeten. In ieder geval zijn we de hele dag weg en ik denk ook dat dit de meeste indruk zal gaan maken. I’ll keep you posted!
Tis een heel verhaal geworden waarin ik de helft vast vergeten ben, maar dit zal later wel aangevuld gaan worden! Ik ga nu even kijken naar mn reisgenoten die zich compleet belachelijk maken met hints en daarna lkkr slapen. Tis hier immers al 21.15 uur :P
Thnx voor alle berichtjes en smsjes, daar word ik heel blij van als ik dat lees. (Er is hier nl een wireless verbinding, vraag me niet hoe, en daardoor kan ik m’n mail checken :) ! En skypen, maar dan moeten mensen wel eens opnemen..!!)
Voor jullie slaap lekker, ik zie op de laptop dat het 4.16 uur is. Tot snel weer!
Kus,
Charlie
Ps. Dat hele vrouwen/mannenverhaal… qua verdeling dan = Jak. Alsof vrouwen niet kunnen bouwen? Ik heb vandaag dan ook aangegeven dat ik gewoon met bouwen wil helpen en niet ‘afgescheept’ word met vrouwelijke klusjes. Wel netjes hoor pa, wees maar gerust. Ik heb trouwens een verhalen over je gehoord, party animal..!! Whahahahahahaha…!
Pps. Ik heb al twee muggenbulten… kleine teen en m’n voet. Jeukjeuk, krabbel…
-----------------------------------------------------------------------------------------
4 augustus 2010 07:49 | Door: Karin
He Charlie :-),
Wat een verhaal al !
Even over het skypen, wij snappen het ook niet. We zien dat je probeert te bellen, maar krijgen geen 'contact', daarna zien we dat "gebruiker niet online " is. Blijf proberen hoor, we houden het in de gaten.
Veel succes met wat je gaat doen, we zijn erg benieuwd naar de verhalen van Hart voor Haiti, papa heeft daar ook veel foto's van gemaakt.Nu is het bij jou nacht, dus lekker slapen, en verfze voor morgen.
XXX, K.
-------------------------------
4 augustus 2010 08:36 | Door: Manouck
Hi,
Mooi verhaal,.. nu al. Ben benieuwd hoe de rest van de dagen eruit zien. Ik denk dat je wil blijven schrijven en foto's maken om alles te onthouden. Wat een belevenis hè ! Uiteraard sta ik op scherp wanneer de sokpoppen genoemd worden, dus blijf maar veel typen ;-) ! xXx Nouck
-------------------------------
4 augustus 2010 09:27 | Door: Mary
Hé Charlie!
Na 'n hele lange reis dan eindelijk op de plaats van bestemming! Fantastisch dat je dit onderneemt! En ja zeg, laat je vooral niet afschepen om "mannenklussen" te doen,is goed te doen en geeft veel voldoening! Ben stiekem wel jaloers op je, ik vind het echt zo goed om dit soort dingen te doen! Helaas zit er voor mij dit jaar geen reis in, wie weet volgend jaar lukt het misschien wel weer. Ik kijk uit naar je volgende verslag, wens je natuurlijk alle succes van de wereld, morgen eerst die schilderklus, ik ben benieuwd hoe het afloopt.
Liefs Mary
-------------------------------
4 augustus 2010 16:26 | Door: Thir
Halloo!!
Wat een verhaal zeg! Je had tijdens je reis zeker je grote broek (ps mario zegt tegen me dat ik het een ander woord moet noemen, maar dat durf ik hier niet te schrijven) aan! Heb je al beste vriendinnen gemaakt? Ik ben eigenlijk wel heel benieuwd naar de foto's! De poes ging in een boom klimmen toen we gingen wandelen:p
Heel veel succes met je muggenbulten! Je kokos heeft dus geen effect!
Kusuusss
Groetjess van mario!!
-------------------------------
4 augustus 2010 18:34 | Door: Oma van der Neut
Hoi Charlot,
Hartstikke leuk verslag. We blijven het volgen.
Sterkte met de warmte en
de muggen.
Knuffel van oma,(opa is
weer aan het vissen), dus
die knuffel hou je tegoed. Liefs,oma.
-------------------------------
4 augustus 2010 18:55 | Door: Shanna
Hey girlie,
Ben zo blij om te lezen dat je goed bent aangekomen (maakte me alweer zorgen).
Heel veel sterkte met alles! Ik hou je verhalen in de gaten..
Dikke kus, Shan
-------------------------------
5 augustus 2010 16:27 | Door: Anja
Hé meis,
Je bent al weer lekker op dreef, merk ik al.
Keep going girl.
Je doet het nu al goed in mijn ogen.
Sterkte met de warmte en ik hoop dat je niet al te veel gestoken wordt.
Dikke kus Anja
-------------------------------
5 augustus 2010 19:33 | Door: Marlou
Lievie!!!Wat gaaf om te lezen allemaal!Geniet van alles en je hebt meer internet als hier zo te zien.Wel lekker voor je jij die hard!en zooooo vet van New York!!!!!!!!!!!!me very Very jaloers!!!!:) succes daar nog meid,love you!!!kussss
-------------------------------
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
